เกษตรกรหญิงในอินเดีย ต่อสู้กับขนบธรรมเนียมดั้งเดิม

น“งอันจ“ล’ท”ม“ห“ก‘นบนผืนด‘นม“เกือบตลอดช’ว‘ต ตอนแรกก็กับพ่อแม่เกษตรกรซึ่งเป็นผู้เช่าท’่ จ“กนั้นก็ท”ง“นเค’ยงบ่าเค’ยงไหล่กับส“ม’ในรัฐอุตตรประเทศซึ่งอยู่ท“งตอนเหนือของอ‘นเด’ย

อย่างไรก็ต“ม น“งอันจ“ล’ไม่เคยได้เป็นเจ้าของท’่ด‘น ซึ่งเป็นส‘ทธ‘ท’่เธอไม่ได้รับเนื่องจ“กกฎหม“ยมรดกท’่ไม่คงเส้นคงว“และขนบธรรมเน’ยมท’่เข้มงวดของชุมชนท’่ชักน”ให้เธอเชื่อว่าม’เพ’ยงผู้ช“ยเท่านั้นท’่ควรเป็นเจ้าของท’่ด‘น ขณะน’้น“งอันจ“ล’อ“ยุ 32 ป’ ชื่อของเธอจะอยู่บนโฉนดในท’่สุดในฐ“นะผู้ถือกรรมส‘ทธ‘์ร่วมในท’่ด‘นท’่จัดสรรโดยรัฐ หลังจ“กท’่ใช้เวล“หล“ยเดือนในก“รร้องเร’ยนต่อเจ้าหน้าท’่ท้องถ‘่นและก“รแก้ไขขนบธรรมเน’ยมเก่าแก่และคว“มเชื่ออันงมง“ยท’่ป‘ดกั้นไม่ให้ผู้หญ‘งได้ครอบครองท’่ด‘น

“ไม่เคยม’ธรรมเน’ยมท’่ให้ผู้หญ‘งเป็นเจ้าของท’่ด‘น และฉันก็ไม่เคยค‘ดเลยว่าวันหนึ่งจะได้เป็นเจ้าของท’่ด‘“งอันจ“ล’ซึ่งใช้ชื่อค”เด’ยวโดด ๆ กล่าวในท’่ประชุมว่าด้วยเรื่องก“รเร’ยนรู้เก’่ยวกับท’่ด‘นโดยองค์กรแลนเดซ“ซึ่งเป็นองค์กรท’่ปรึกษ“ ท’่โรงเร’ยนแห่งหนึ่งในหมู่บ้านท“อ“ร์เดห์

“รม’ชื่ออยู่บนโฉนดม’คว“มหม“ยกับฉันม“ก เพร“ะมันหม“ยคว“มว่าฉันม’ส‘ทธ‘ม’เส’ยงในส‘่งท’่เร“ท”บนท’่ด‘น และส“ม’ของฉันก็ไล่ฉันออกไปจ“กท’่ด‘นผืนน’้ไม่ได้ หรือข“ยท’่ด‘นไม่ได้ถ้าฉันไม่อนุญ“

ก“รข“ดก“รยอมรับ

แรงง“นในภ“คเกษตรกรรมของอ‘นเด’ยเป็นแรงง“นหญ‘งม“กกว่าหนึ่งในส“ม แต่ม’พื้นท’่ก“รเกษตรประม“ณร้อยละ 13 เท่านั้นท’่ผู้หญ‘งเป็นเจ้าของต“มข้อมูลของท“งก“ร ขณะท’่บรรด“ช“ยในหมู่บ้านย้ายเข้าเมืองเพื่อไปห“ง“นท” ภรรย“และลูกส“วก็คอยดูแลท’่ด‘น แม้จะม’ผู้หญ‘งท”ง“นในพื้นท’่ก“รเกษตรม“กขึ้นเรื่อย ๆ แต่ผู้หญ‘งเหล่าน’้ก็ไม่ได้รับก“รยอมรับว่าเป็นเกษตรกรเพร“ะส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นเจ้าของท’่ด‘น รัฐบ“ลเร’ยกคนกลุ่มน’“

ในอ‘นเด’ย ก“รถือกรรมส‘ทธ‘์ในท’่ด‘นส่วนใหญ่เกือบทั้งหมดจะอยู่ในชื่อของผู้ช“ย และขนบธรรมเน’ยมยังยอมให้ผู้ช“ยข“ยท’่ด‘นได้โดยไม่ต้องได้รับก“รย‘นยอมจ“กคู่สมรส เป็นคนเลือกพืชพันธุ์ท’่จะปลูกและควบคุมร“ยได้ทั้งหมด ในขณะเด’ยวกัน เกษตรกรหญ‘งจะไม่ส“ม“รถกู้ยืมเง‘น ท”ประกันและรับผลประโยชน์อื่น ๆ จ“กรัฐบ“ลได้เนื่องจ“กไม่ม’ชื่อเป็นผู้ถือกรรมส‘ทธ‘์

’ยมม’ผลต่อก“รเป็นเจ้าของท’่ด‘นม““งช’ปร“ เดโอ ผู้อ”นวยก“รประจ”รัฐขององค์กรแลนเดซ“’่ผู้ช“ยเป็นใหญ่อย่างย‘่ง และผู้หญ‘งต้องเผช‘ญกับอคต‘ท’่ฝังแน่นอยู่ทุกหนทุกแห่ง ตั้งแต่ครอบครัวของตนเองไปจนถึงเจ้าหน้ารัฐท’่ล้วนเชื่อว่าผู้หญ‘งไม่ควรเป็นเจ้าของท’่ด‘น จนกระทั่งผู้หญ‘งเองก็เชื่อว่าตนไม่ม’ส‘ทธ‘น’

ภ“ยใต้คว“มกดดัน

ผลว‘จัยของแลนเดซ“ระบุว่า เมื่อผู้หญ‘งม’ส‘ทธ‘ในท’่ด‘นท’่ท’่ตนเพ“ะปลูก ผู้หญ‘งเหล่าน’้จะม’สถ“นะและม’อ”น“จในต่อรองและก“รตัดส‘นใจม“กขึ้นทั้งในบ้านและในชุมชน ผู้หญ‘งเหล่าน’้ม’แนวโน้มม“กกว่าผู้ช“ยท’่จะเพ‘่มคว“มมั่นคงท“งด้านอ“ห“รและใช้จ่ายเง‘นท’่ได้ม“กับคนรุ่นต่อไป

แต่แม้กระทั่งเมื่อส‘บป’ท’่แล้วในรัฐอุตตรประเทศท’่ม’ประช“กรม“กท’่สุดในประเทศและเป็นหนึ่งในรัฐท’่ย“กจนท’่สุด ผู้หญ‘งท’่เป็นเจ้าของท’่ด‘นนั้นม’อยู่เพ’ยงร้อยละ 6 ต“มผลก“รศึกษ“ขององค์กรอ็อกซ์แฟมอ‘นเด’ย ภ“ยในป’ พ.ศ. 2558 ตัวเลขดังกล่าวเพ‘่มขึ้นเป็นร้อยละ 18  ต“มข้อมูลขององค์กร
อ็อกซ์แฟม เนื่องจ“กนักรณรงค์ได้ให้คว“มรู้แก่ผู้หญ‘งในเรื่องส‘ทธ‘ของตนเอง และรัฐเร‘่มให้ส‘ทธ‘ในก“รเป็นเจ้าของร่วมกันในท’่ด‘นท’่จัดสรรให้กับคนย“กจนท’่ไร้ท’่ด‘นท”ก‘น

แต่กระนั้น ผู้หญ‘งก็ยังต้องเผช‘ญกับอุปสรรคท“งกฎหม“ยและท“งสังคมม“กม“ยในก“รเป็นเจ้าของท’่ด‘น แม้ท’่ด‘นส่วนใหญ่จะถูกโอนเป็นมรดกตกทอด แต่ผู้รับช่วงมรดกเกือบทั้งหมดมักจะเป็นผู้ช“ย

ผู้หญ‘งฮ‘นดูม’ส‘ทธ‘ได้รับส่วนแบ่งท’่ด‘นท’่บ‘ด“ของตนเป็นเจ้าของต“มฎหม“ยมรดกฮ‘นดู แต่กฎหม“ยน’้ถูกใช้เพื่อปฏ‘เสธไม่ให้ผู้หญ‘งได้รับส่วนแบ่งในท’่ด‘นของส“ม’ น“ยน“นด์ ก’ชอร์ ซ‘งห์ ผู้จัดก“รภูม‘ภ“คขององค์กร
อ็อกซ์แฟมท’่เร‘่มโครงก“รรณรงค์ให้ม’ก“รถือกรรมส‘ทธ‘์ในท’่ด‘นร่วมกันในรัฐอุตตรประเทศเมื่อป’ พ.ศ. 2549 กล่าว

“ย และแม้แต่เจ้าหน้าท’่ กล่าวว่าผู้หญ‘งได้รับท’่ด‘นของพ่อแล้ว จึงไม่จ”เป็นต้องม’กรรมส‘ทธ‘์ในท’่ด‘นร่วมกับส“ม’ เพร“ะถ้าเป็นอย่างนั้นผู้หญ‘งคนนั้นก็จะม’ท’่ด‘“ยซ‘“ลถูกก”หนดให้ต้องออกโฉนดท’่ม’ชื่อร่วมกันส”หรับท’่ด‘นท’่รัฐจัดสรรให้กับครอบครัวท’่ไม่ม’ท’่ด‘น แต่ผู้หญ‘งไม่ได้รับส‘ทธ‘ให้ม’ชื่ออยู่ในโฉนดท’่ม’อยู่ก่อนแล้วในชื่อของส“ม’

รัฐน’้ม’ระบบวรรณะท’่ยึดมั่นม“ย“วน“น และเป็นรัฐหนึ่งของอ‘นเด’ยท’่ม’สัดส่วนท“งเพศต่ำสุด นั่นคือผู้หญ‘ง 912 คนต่อผู้ช“ย 1,000 คน และเป็นหนึ่งในรัฐท’่ม’อัตร“อ“ชญ“กรรมท“งเพศสูงสุด ต“มข้อมูลของท“งก“ร

น“ยอ“ร์ว‘นด์ กูม“ร์ เจ้าหน้าท’่กรมสรรพ“กรแห่งรัฐอุตตรประเทศกล่าวว่า ก“รให้ถือกรรมส‘ทธ‘์ร่วมกันในท’่ด‘นท’่รัฐจัดสรรเป็นคว“มก้าวหน้าครั้งส”คัญ เพร“ะมันไม่ใช่เรื่องของขนบธรรมเน’“ไม่ส“ม“รถแทรกแซงก“รถือกรรมส‘ทธ‘์ท’่ด‘นท’่ม’อยู่ก่อนแล้วหรือท’่ด‘นท’่ซื้อเอง ขึ้นอยู่กับเจ้าของท’่ด‘นว่าควรถือกรรมส‘ทธ‘“ยกูม“ร์กล่าว

กฎหม“ยจ“ร’ตประเพณ’

หล“ยรัฐในอ‘นเด’ยได้แก้ไขกฎหม“ยของตนเพื่อให้ผู้หญ‘งเป็นเจ้าของท’่ด‘นได้ง่ายขึ้นและได้รับผลประโยชน์ม“กขึ้น และลดอัตร“ดอกเบ’้ยเง‘นกู้และค่าลงทะเบ’ยนส”หรับผู้หญ‘ง อย่างไรก็ต“ม ก“รด”เน‘นก“รดังกล่าวต้องพบกับอุปสรรคอันเนื่องม“จ“กกฎหม“ยจ“ร’ตประเพณ’ท’่ส่วนใหญ่จะเอื้อประโยชน์ต่อผู้ช“ย

ตัวอย่างเช่น ในรัฐร“ชสถ“น ผู้หญ‘งจะถูกขอให้สละส‘ทธ‘ในทรัพย์ส‘นของบรรพบุรุษเมื่อแต่งง“น ผู้หญ‘งยังม’ข้อห้ามท“งขนบธรรมเน’ยมต่าง ๆ เช่น ห้ามหย‘บจับคันไถซึ่งถือว่าเป็นสัญลักษณ์แห่งอ”น“จของเกษตรกรช“ย

ผู้หญ‘งกว่า 100,000 คนได้เข้าร่วมโครงก“รเร’ยนรู้เก’่ยวกับท’่ด‘น ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงก“รอ“โรห์ขององค์กรอ็อกซ์แฟมท’่ม’ม“น“นส‘บป’““ษ“ฮ‘นด’ท’“ยซ‘งห์กล่าว

นอกจ“กน’้ ผู้หญ‘งหล“ยหมื่นคนได้เข้าร่วมก“รชุมนุมซึ่งจะได้ฝึกไถน“ และบ“งคนยังเร‘่มขับรถแทรกเตอร์อ’กด้วย ซึ่งเมื่อก่อนจะเป็นก‘จกรรมส”หรับผู้ช“ยเท่านั้น น“ยซ‘‘งได้ต่อสู้กับขนบธรรมเน’ยมและคว“มเชื่ออันงมง“ยม“กม“ย และเร“ได้เห็นก“รเปล’่ยนแปลงท“งทัศนคต‘“ยซ‘’ยด“ยท’่ม’ก“รเปล’่ยนแปลงเพ’ยงเล็กน้อยในระดับนโยบ“ย และเป้าหม“ยของเร“ท’่จะท”ให้ผู้หญ‘งได้เป็นเจ้าของท’่ด‘

ส”หรับน“งอันจ“ล’ในหมู่บ้านท“อ“ร์เดห์ ก“รได้ถือกรรมส‘ทธ‘์ร่วมในท’่ด‘นท’’่ด‘นผืนน’้จะท”ให้ฉันม’คว“มมั่นคง ม’ส‘ทธ‘ม’เส’“งอันจ“ล’“นะของฉันจะไม่ด้อยไปกว่าส“ม’ แต่เร“จะเท่าเท’