ការបើកបង្ហាញ ក្រោយឆាក
ការវិភាគបង្ហាញអំពីកងជីវពលជើងទឹករបស់ចិន

Gregory B. Poling, Tabitha Grace Mallory, Harrison Prétat និងមជ្ឈមណ្ឌលសិក្សាការការពារកម្រិតខ្ពស់
ចាប់តាំងពីការបញ្ចប់ការសាងសង់ជំរុំយោធាសិប្បនិម្មិតរបស់ខ្លួននៅក្នុងប្រជុំកោះ Spratly នៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៦ មក សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិនបានផ្លាស់ប្តូរការផ្តោតរបស់ខ្លួនឆ្ពោះទៅរកការអះអាងយកការគ្រប់គ្រងលើសកម្មភាពសន្តិភាពនៅទូទាំងសមុទ្រចិនខាងត្បូង។ សមាសធាតុសំខាន់ៗនៃការផ្លាស់ប្តូរនេះគឺជាការពង្រីកកងជីវពលជើងទឹករបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិន (CCP) — ដែលជាកម្លាំងនៃនាវាដែលទំនងជាចូលរួមក្នុងការនេសាទដើម្បីពាណិជ្ជកម្ម ប៉ុន្តែដែលប្រតិបត្តិការជាមួយមន្ត្រីអនុវត្តច្បាប់ និងយោធារបស់ចិន ដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលបំណងនយោបាយរបស់ចិននៅក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះ។
ក្រសួងការពារជាតិអាមេរិកហៅកងជីវពលនេះថាជាកងជីវពលជើងទឹកនៃកងកម្លំាងប្រដាប់អាវុធរបស់ប្រជាជន ហើយអង្គភាពនេះមានតួនាទីមួយនៅក្នុងយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ទីក្រុងប៉េកាំង ដើម្បីអនុវត្តការទាមទារយកអធិបតេយ្យភាពរបស់ខ្លួននៅក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូង និងសមុទ្រចិនខាងកើត នេះបើយោងទៅតាម Rand Corp។ កងជីវពលប្រើប្រាស់យុទ្ធសាស្រ្តដូចជាការវាយលុកយកនាវាផ្សេងទៀត ដើម្បីប្រជែងនឹងវត្តមានផ្លូវច្បាប់ និងការទាមទាររបស់ប្រទេសផ្សេងៗ។
បានរៀបចំជំរុំយោធារបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិននៅក្នុងប្រជុំកោះ Spratly នាវាកងជីវពលចូលរួមជាមួយការអនុវត្តច្បាប់របស់ចិន ដើម្បីប្រកួតប្រជែងយកការនេសាទ និងសកម្មភាពអ៊ីដ្រូកាបូនរបស់អ្នកទាមទារនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ក្នុងតំបន់នានាក្នុងភាពមិនប្រាកដ និងត្រូវបានច្រានចោលយ៉ាងទូលំទូលាយរបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិនដែលគេហៅថាខ្សែបន្ទាត់ប្រាំបួនចំណុច។ អត្តសញ្ញាណខាងក្រៅរបស់កងជីវពលជាកងនាវានេសាទពាណិជ្ជកម្មផ្តល់ឱ្យទីក្រុងប៉េកាំងនូវកម្រិតនៃការបដិសេធដ៏មានឥទ្ធិពល ដែលអនុញ្ញាតឱ្យកងកម្លាំងនេះដាក់សម្ពាធលើអ្នកទាមទារដែនដីដោយរងផលប៉ះពាល់ត្រឹមតិចតួចតែប៉ុណ្ណោះ។
យុទ្ធសាស្ត្រនៅក្នុងតំបន់ប្រទាញប្រទង់របស់កងជីវពល បង្កនូវបញ្ហាប្រឈមសំខាន់ៗចំពោះអ្នកដែលទទួលបានប្រយោជន៍ក្នុងការទប់ស្កាត់ការបង្ខិតបង្ខំមិនឱ្យជ្រៀតជ្រែកជាមួយនឹងសណ្តាប់ធ្នាប់ដែនសមុទ្រដោយផ្អែកលើច្បាប់អន្តរជាតិ ឬពីឥទ្ធិពលលើការគ្រប់គ្រង ឬការដោះស្រាយជម្លោះដោយសន្តិវិធី។ អ្នកទាមទារដែនដីដែលកំពុងប្រកួតប្រជែងខ្វះនូវសមត្ថភាពលើដែនសមុទ្រក្នុងការផ្គូផ្គងទៅនឹងទំហំ និងបរិមាណនៃនាវារបស់ចិន។ ប្រទេសដែលមានអំណាចផ្សេងទៀតដែលមានផលប្រយោជន៍នៅក្នុងការទប់ស្កាត់ការបង្ខិតបង្ខំនៅឯដែនសមុទ្រជាញឹកញាប់បំពាក់ដោយឧបករណ៍ធម្មតានៃអំណាចដែនទឹក ដែលការដាក់ពង្រាយឧបករណ៍ទាំងនោះដើម្បីប្រឆាំងនឹងនាវានេសាទ គឺជារឿងដែលមិនគួរឱ្យជឿថាអាចនឹងមាន និងមិនស្រួលនៅក្នុងការអនុវត្ត។

ដើម្បីផលប្រយោជន៍នៃការបន្ទច់បង្អាក់អាកប្បកិរិយាឈ្លានពាន និងកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃជម្លោះនៅក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះស្រាប់ ការវិភាគនេះស្វែងរកការលើកឡើងនូវភាពមិនជាក់លាក់ និងការបដិសេធនៅជុំវិញកងជីវពលជើងទឹករបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិន។ តាមរយៈការផ្តល់នូវទិដ្ឋភាពទូទៅដ៏ទូលំទូលាយនៃកងជីវពល ការរកឃើញនេះបានលុបបំបាត់ការសង្ស័យថា នាវានេសាទចិនភាគច្រើនដែលកំពុងប្រតិបត្តិការនៅក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះនៃសមុទ្រចិនខាងត្បូងនៅទីនោះ គឺដើម្បីបំពេញគោលបំណងនយោបាយរបស់ខ្លួនជាជាងគោលបំណងពាណិជ្ជកម្ម។
ប៉ុន្តែតាមការស្រាវជ្រាវភាសាចិនពីការប្រើប្រាស់កម្មវិធីកូដបើកចំហ ប្រព័ន្ធចាប់ទិន្នន័យពីចំងាយ និងការល្បាតលើដែនសមុទ្រដែលធ្វើឡើងដោយបុគ្គលដែលកំពុងបំពេញប្រតិបត្តិការក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះ មានអំណាចក្នុងការបង្ហាញកងជីវពល និងបន្ថយប្រសិទ្ធភាពរបស់ពួកគេក្នុងនាមជាកម្លាំងនៅក្នុងតំបន់ប្រទាញប្រទង់។
កងជីវពលជើងទឹករបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិន៖ ម្សិលមិញនិងថ្ងៃនេះ
ការប្រើប្រាស់កងឈ្លបនេសាទសម័យទំនើបរបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិនមានអាយុកាលយ៉ាងតិចណាស់តំាងពីឆ្នាំ ១៩៧៤ នៅពេលដែលពួកគេត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុងការដណ្តើមកាន់កាប់កោះ Paracel ពីប្រទេសវៀតណាម។ ការវិវឌ្ឍជាច្រើននៅក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៨០ រួមទាំងការបង្កើតកងកម្លាំងជីវពលនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៥ នៅទីក្រុង Tanmen នៅខេត្ត Hainan និងការបង្កើតមូលដ្ឋានដំបូងរបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិននៅប្រជុំកោះ Spratlys ក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៨ និងការតំាងមូលដ្ឋានសម្រាប់កងជីវពលសកម្មបន្ថែមទៀតនៅក្នុងទសវត្សរ៍បន្ទាប់។
ការចូលរួមរបស់កងជីវពលក្នុងប្រតិបត្តិការនៃការឈ្លានពានបានកើនឡើងនៅក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ២០០០ នៅពេលដែលនាវាកងជីវពលបានជ្រៀតជ្រែកការធ្វើនាវាចរណ៍នៃនាវាកងទ័ពជើងទឹកអាមេរិកជាច្រើនគ្រឿង។ ការឈ្លានពាននេះបានបន្តរហូតដល់ដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ២០១០ ដោយកងជីវពលបានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងការរឹបអូសយកកោះ Scarborough Shoal របស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិននៅក្នុងឆ្នាំ ២០១២ ក៏ដូចជាការដាក់ពង្រាយអណ្តូងប្រេងរបស់ចិនចូលទៅក្នុងដែនទឹករបស់វៀតណាមនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៤។
ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ២០១៦ មក ទូកកងជីវពលត្រូវបានដាក់ពង្រាយទៅកាន់តំបន់ប្រជុំកោះ Spratlys នៅក្នុងចំនួនកាន់តែច្រើនឡើង និងជាប់លាប់ជាងពេលណាទាំងអស់។ សមាជិកកងជីវពលបានអមដំណើរអាជ្ញាធរអនុវត្តច្បាប់របស់ចិននៅតំបន់ប្រឈមមុខដាក់គ្នាជាច្រើនកន្លែងជាមួយប្រទេសម៉ាឡេស៊ី និងប្រទេសវៀតណាមដែលមានប្រេង និងឧស្ម័ន ហើយបានចូលរួមនៅក្នុងការដាក់ពង្រាយបែបទ្រង់ទ្រាយធំតាមរយៈគោលដៅសំខាន់ៗ។ ទូកកងជីវពលជិត ១០០ គ្រឿងត្រូវបានដាក់ពង្រាយនៅជិតកោះ Thitu ដែលកាន់កាប់ដោយហ្វីលីពីននៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៨ ហើយមានប្រហែលជា ២០០ ទូកបានប្រមូលផ្តុំនៅឯតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក Whitsun ដែលមិនមានអ្នកកាន់កាប់នៅឡើយនៅដើមឆ្នាំ ២០២១។
កងជីវពលនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូងធ្វើប្រតិបត្តិការពីកំពង់ផែចំនួន ១០ ក្នុងខេត្ត Guangdong និង Hainan របស់ប្រទេសចិន។ ប្រព័ន្ធចាប់ទិន្នន័យពីចម្ងាយបង្ហាញថានាវាកងជីវពលប្រហែលជា ៣០០ នាវាកំពុងប្រតិបត្តិការនៅប្រជុំកោះ Spratly ប្រចាំថ្ងៃ។ ភាគច្រើននៃនាវាកងជីវពលជើងទឹករបស់ចិនដែលកំពុងប្រតិបត្តិការនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូងត្រូវបានបែងចែកជាពីរប្រភេទគឺ៖ នាវាកងជីវពលនេសាទជើងទឹកអាជីព (MMFV) និងនាវានេសាទចម្បងនៅប្រជុំកោះ Spratly (SBFV)។ MMFV ត្រូវបានរចនាឡើង សាងសង់ ឬជួសជុល និងដំណើរការដោយប្រើមូលនិធិដែលបានផ្តល់ជូនសម្រាប់កិច្ចការកងជីវពលជើងទឹក។ ម្យ៉ាងវិញទៀត SBFV គឺជាក្រុមរងនៃនាវានេសាទក្នុងស្រុកដែលបំពេញតាមតម្រូវការជាក់លាក់នៃប្រវែង ចំណុះ និងថាមពល ហើយដំណើរការនៅប្រជុំកោះ Spratly ដើម្បីបំពេញតាមគោលដៅនយោបាយរបស់ សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន។
ជាទូទៅ នាវាអាជីពត្រូវបានសាងសង់ឡើងតាមលក្ខណៈបច្ចេកទេសដែលរួមបញ្ចូលនូវលក្ខណៈពិសេសរបស់យោធាយ៉ាងជាក់ស្ដែង ទោះបីជា SBFV គឺជាគ្រោងនាវាដែលធ្វើពីដែកថែប និងមានប្រវែងយ៉ាងតិចណាស់ ៣៥ ម៉ែត្រ ដោយមានច្រើនគ្រឿងដែលលើសពី ៥៥ ម៉ែត្រ។ ទាំងកងជីវពលដែលមានជំនាញវិជ្ជាជីវៈ និង SBFV ចូលរួមនៅក្នុងការដាក់ពង្រាយខ្នាតធំក្នុងគោលបំណងការពារអធិបតេយ្យភាពរបស់ចិន ហើយទាំងបដិសេធការចូលទៅកាន់កាប់នាវារបស់ប្រទេសផ្សេងទៀត បើទោះបីជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់មន្ត្រីចិនបានឱ្យដឹងថា ប្រតិបត្តិការនៃការឈ្លានពានដំបូងនឹងត្រូវបានប្រគល់ឱ្យនាវាជីវពលអាជីពក៏ដោយ។
សកម្មភាពរបស់កងជីវពលរបស់ចិនបានបំពានលើគោលការណ៍មួយចំនួននៃច្បាប់អន្តរជាតិ។ កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីទប់ស្កាត់សកម្មភាពស្របច្បាប់របស់រដ្ឋ ដែលទាមទារដោយខុសច្បាប់នៅក្នុងតំបន់សេដ្ឋកិច្ចផ្តាច់មុខរបស់ពួកគេ គឺជាការរំលោភលើអនុសញ្ញាអង្គការសហប្រជាជាតិស្តីពីច្បាប់សមុទ្រ និងច្បាប់គយអន្តរជាតិ។ សមយុទ្ធដែលគ្មានសុវត្ថិភាពមានគោលបំណងក្នុងការរារាំងនាវាផ្សេងទៀត ដោយបង្កើតហានិភ័យនៃការបុកទង្គិច បំពានលើបទបញ្ជារបស់អង្គការដែនសមុទ្រអន្តរជាតិ សម្រាប់ការទប់ស្កាត់នូវរាល់ការប៉ះទង្គិចនៅលើដែនសមុទ្រ។
ការកំណត់អត្តសញ្ញាណនាវាកងជីវពល
ការកំណត់អត្តសញ្ញាណដោយផ្ទាល់នៅក្នុងប្រភពផ្លូវការរបស់ចិន ឬប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋនៅតែជាសូចនាករដែលងាយយល់ និងប្រាកដប្រជាបំផុតនៃសកម្មភាពកងជីវពល។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាមិនទំនងទេថានាវាកងជីវពលជើងទឹកភាគច្រើនអាចត្រូវបានកំណត់អត្តសញ្ញាណតាមរបៀបនេះ។ ការណ៍នេះធ្វើឱ្យការកំណត់អត្តសញ្ញាណដោយផ្អែកលើអាកប្បកិរិយា – ការជូនដំណឹងដោយប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធចាប់ទិន្នន័យពីចំងាយ និងការរាយការណ៍នៅនឹងកន្លែងតាមទំនៀមទម្លាប់ – ជាមធ្យោបាយដ៏ជោគជ័យបំផុតសម្រាប់ការបន្តក្នុងការកំណត់អត្តសញ្ញាណ។
ការថតរូប និងការថតវីដេអូនៅនឹងកន្លែង ក៏ដូចជាការប្រមូលទិន្នន័យនៃប្រព័ន្ធកំណត់អត្តសញ្ញាណដោយស្វ័យប្រវត្តិ (AIS) ពីនាវាមួយទៅនាវាមួយទៀត ផ្តល់នូវសក្តានុពលដ៏អស្ចារ្យបំផុតក្នុងការកំណត់អត្តសញ្ញាណនាវាកងជីវពលដោយផ្ទាល់ និងកត់ត្រាអំពីអាកប្បកិរិយារបស់នាវាកងជីវពល។ នេះបង្កើននូវឱកាសសម្រាប់ការស្រាវជ្រាវតាមដាន និងមានផលប៉ះពាល់ភ្លាមៗដោយការបង្ហាញអំពីទំហំ វិសាលភាព និងសកម្មភាពរបស់កងជីវពលទៅកាន់សាធារណៈជនយ៉ាងទូលំទូលាយ។
រូបភាពពាណិជ្ជកម្មរបស់ផ្កាយរណប និងទិន្នន័យរបស់ AIS មានសារៈសំខាន់ក្នុងការកំណត់អត្តសញ្ញាណ និងតាមដានការដាក់ពង្រាយរបស់កងជីវពល។

ការផ្សារភ្ជាប់រវាងនាវា និងកំពង់ផែនៃកងជីវពលដែលត្រូវបានគេស្គាល់ គឺជាសូចនាករដ៏រឹងមាំមួយដែលថា ត្រូវសិក្សានាវាមួយបន្ថែមទៀត ខណៈដែលជំនួយគាំទ្រខ្នាតធំរបស់រដ្ឋាភិបាលបង្ហាញថានាវាមួយគឺជាប្រភេទនាវា SBFV។ នាវាដែលមានកម្ពស់លើសពី ៥០ ម៉ែត្រដែលកំពុងប្រតិបត្តិការនៅក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះ — ជាពិសេសនាវាដែលមានសមាជិកនាវិកតិចជាង ១០ នាក់ —ក៏សមនឹងទទួលបានការត្រួតពិនិត្យបន្ថែមទៀតផងដែរ។
តាមរយៈការភ្ជាប់គ្នានៃកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងក្នុងការបន្តការរាយការណ៍ពីបុគ្គលដែលស្ថិតនៅក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូង ជាមួយនឹងការស្រាវជ្រាវបន្ថែមដោយប្រើប្រាស់កម្មវិធីកូដបើកចំហ ឯកសារជាភាសាចិន និងប្រព័ន្ធចាប់ទិន្នន័យពីចម្ងាយ ការកំណត់អត្តសញ្ញាណពេញលេញនៃកងជីវពលដែនសមុទ្រគឺមិនត្រឹមតែអាចធ្វើទៅបានប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ទំនងអាចជាកើតឡើងផងដែរ។
សកម្មភាពកងជីវពលនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង
កងជីវពលជើងទឹករបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិនមិនមែនជាការផ្តោតសំខាន់នៃការសិក្សាជ្រៅជ្រះរបស់លោកខាងលិចទេ មុនពេលដែលអន្តរជាតិយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការផ្លាស់ប្តូរឆ្ពោះទៅកាន់សមុទ្រចិនខាងត្បូងក្នុងរយៈពេលមួយទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ។ ការប្រើប្រាស់ និងអនុរូបសញ្ញានៃកងជីវពលបានផ្លាស់ប្តូរ និងបានពង្រីកខ្លួននៅក្នុងរយៈពេលមួយទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ។ ការកើនឡើងជាបន្តបន្ទាប់នៃការយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវ រួមជាមួយនឹងការចូលរួមរបស់កងជីវពលនៅក្នុងឧប្បត្តិហេតុថ្មីៗជាច្រើនដែលត្រូវបានរាយការណ៍យ៉ាងទូលំទូលាយនៅក្នុងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយអន្តរជាតិ អាចបង្កើតនូវការយល់ឃើញមិនពិតថា វត្តមានរបស់កងជីវពលគឺជាព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីៗប៉ុណ្ណោះ។ តាមការពិត ការប្រើប្រាស់កងជីវពលនេសាទជើងទឹកនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូងលើកដំបូងរបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិន មានអាយុកាលយ៉ាងតិចណាស់បួនទសវត្សរ៍មកហើយ ហើយកងជីវពលជើងទឹកបានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការទាមទារដែនដីរបស់ចិនតាំងពីពេលនោះមក។ កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមករបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន ដើម្បីទទួលបានការគ្រប់គ្រងលើដែនទឹកនៅក្នុងខ្សែបន្ទាត់ប្រាំបួនចំណុចរបស់ខ្លួនក្នុងរយៈពេលមួយទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ បាននាំឱ្យមានការពង្រីកទំហំ និងសកម្មភាពនៃកងកម្លាំងជីវពលរបស់ខ្លួនទៅតាមការអះអាងនោះ ទោះបីជាមានសេចក្តីសម្រេចរបស់តុលាការអន្តរជាតិនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៦ ថាការទាមទារទាំងនោះមិនមានមូលដ្ឋានច្បាប់ក៏ដោយ។
សញ្ញាដំបូងដែលបង្ហាញថាកងជីវពលក្រោមការដឹកនាំរបស់លោក Xi Jinping ដែលជាអគ្គលេខាធិការបក្សកុម្មុយនីស្តចិន កំពុងតែក្លាយជាកម្លាំងនាំមុខនៃយុទ្ធសាស្ត្រអះអាងទាមទារទឹកដីរបស់ចិនកាន់តែខ្លាំងឡើងនៅក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូង ដោយបានលេចចេញមកនៅក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ ២០១៤។ នៅក្នុងខែនោះ ប្រទេសវៀតណាមបានប្រទះឃើញអណ្តូងប្រេង Haiyang Shiyou ៩៨១ និងកប៉ាល់រដ្ឋបាលរបស់រដ្ឋាភិបាលចំនួន ៣ គ្រឿង ដែលកំពុងធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់កោះ Paracel។ នាវាអណ្តូងប្រេងបានចុះចតនៅចំងាយ ១២០ ម៉ាយល៍ (២២០ គីឡូម៉ែត្រ) ភាគខាងកើតនៃកោះ Ly Son របស់វៀតណាម និង ១៨០ ម៉ាយល៍ (៣៣៣ គីឡូម៉ែត្រ) ភាគខាងត្បូងនៃខេត្ត Hainan ជាដែនទឹកដែលមានជម្លោះយ៉ាងជាក់ច្បាស់។ រដ្ឋបាលសុវត្ថិភាពនាវាចរណ៍ដែនសមុទ្ររបស់ប្រទេសចិនបានប្រកាសថា នាវាអណ្តូងប្រេងនឹងធ្វើការខួងស្រាវជ្រាវនៅក្នុងតំបន់នេះរហូតដល់ពាក់កណ្តាលខែសីហា។ ប្រទេសវៀតណាមបានបញ្ជូននាវាអាជ្ញាធរអនុវត្តច្បាប់ចំនួន ៦ គ្រឿងភ្លាមៗដើម្បីរារាំងមិនឱ្យមានដំណើរការនៃការខួងយកប្រេងនេះ។ ទីក្រុងប៉េកាំងបានឆ្លើយតបជាមួយនឹងកម្លាំងចម្រុះនៃកងទ័ពជើងទឹករំដោះប្រជាជន (PLAN) ឆ្មាំឆ្នេរសមុទ្រចិន និងនាវាកងជីវពលចំនួន ៤០ នាវាដើម្បីធ្វើការការពារ។ ពួកគេបានបង្កើតទម្រង់ជារង្វង់ដែលមានចំណុចកណ្តាល ដោយមាននាវា PLAN នៅជិតបំផុតជាមួយនឹង Haiyang Shiyou និងកងជីវពលនៅឆ្ងាយបំផុត ជាចំណុចដែលអាចមានការប៉ះពាល់ច្រើនបំផុតជាមួយវៀតណាម។
គ្មានការបាញ់ប្រហារទេ ប៉ុន្តែមានការបំពានជាច្រើនលើកច្រើនសារពីភាគីទាំងសងខាង ដោយមានការបុកទង្គិចដោយចេតនា និងការប្រើទុយោទឹកដែលមានសម្ពាធខ្ពស់។ នៅពាក់កណ្តាលខែឧសភាក្នុងឆ្នាំ ២០១៤ ទីក្រុងហាណូយបានអះអាងថា សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិនមាននាវាចំនួន ១៣០ នៅនឹងកន្លែងកើតហេតុ។ ទីក្រុងប៉េកាំងបាននិយាយថាវៀតណាមមាននាវាចំនួន ៦០ គ្រឿង។ វៀតណាមមិនត្រឹមតែមានចំនួនតិចជាងប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមផងដែរ។ នាវាឆ្មាំឆ្នេរសមុទ្រចិនមានទំហំធំជាង និងមានប្រដាប់ដោយអាវុធល្អជាងសមភាគីវៀតណាម។ ហើយនាវាកងជីវពលដែលមានគ្រោងនាវាធ្វើពីដែកថែបខ្នាតធំរបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិន ដែលមានចំនួនច្រើនជាងគេក្នុងចំណោមនាវាដែលពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងការប្រឈមមុខដាក់គ្នានោះ បានធ្វើឲ្យទូកឈើរបស់កងជីវពលវៀតណាមមានភាពតានតឹង។ ទូកនេសាទវៀតណាមមួយគ្រឿងត្រូវបានបុកពន្លិច ទោះបីជានាវិកត្រូវបានជួយសង្គ្រោះក៏ដោយ។
នាវានេសាទរបស់ចិនបានប្រមូលផ្តុំគ្នាជារឿយៗនៅជុំវិញប៉ុស្តិ៍ប្រចាំការនៃប្រទេសដែលទាមទារដែនដីផ្សេងទៀតនៅប្រជុំកោះ Spratlys ដោយមិនមានសកម្មភាពនេសាទច្រើននោះទេ។ នៅក្នុងខែមីនា និងខែមេសា ឆ្នាំ ២០១៩ ទូកកងជីវពលត្រូវបានគេប្រទះឃើញជារឿយៗដោយបានបោះយុថ្កាក្នុងចម្ងាយមួយគីឡូម៉ែត្រពីកោះ Loaita និងកោះ Loaita Cay ដែលកាន់កាប់ដោយហ្វីលីពីន។ ការស្រាវជ្រាវរបស់គំនិតផ្តួចផ្តើមដើម្បីតម្លាភាពរបស់ដែនសមុទ្រអាស៊ី (AMTI) ជាមួយនឹងគម្រោងគំនិតផ្តួចផ្តើមដែនសមុទ្រ Skylight របស់ Vulcan (Vulcan’s Skylight Maritime Initiative) ក៏បានបង្ហាញផងដែរនូវនាវាជីវពលរបស់ចិនដែលប្រមូលផ្តុំគ្នាជាញឹកញាប់នៅជិតប៉ុស្តិ៍ប្រចាំការរបស់វៀតណាម ជាពិសេសនៅត្រង់ផ្នែក Union Banks របស់ប្រជុំកោះ Spratly។ ក្នុងចំណោមនោះ នាវាចំនួនប្រាំបួននៃកងនាវារបស់ Yue Mao Bin Yu ត្រូវបានគេប្រទះឃើញជាពិសេស ថាកំពុងប្រតិបត្តិការនៅប៉ុស្តិ៍ប្រចាំការរបស់ចិននៅតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក Hughes និង Johnson ហើយចូលទៅបង្កហេតុនៅជិតទីតាំងរបស់វៀតណាមនៅតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក Collins, Lansdowne និង Grierson និងកោះ Sin Cowe។ ឥឡូវនេះ វាហាក់បីដូចជានាវាទាំងនោះគ្រាន់តែជាកម្លាំងការពាររបស់កងជីវពលចិនដែលកំពុងបង្កើនការយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើដែនទឹក Union Banks។
រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ការបំពានរវាងកងជីវពលជើងទឹកររបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិន និងអ្នកពាក់ព័ន្ធផ្សេងទៀត ភាគច្រើនត្រូវបានកំណត់ត្រឹមការធ្វើសមយុទ្ធដែលប្រកបទៅដោយគ្រោះថ្នាក់ និងការរងបន្ទុក ឬការបុកទង្គិចម្តងម្កាលប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងខែមិថុនា ឆ្នាំ ២០១៩ ឧប្បត្តិហេតុមួយស្ទើរតែបានបង្កឱ្យមានការស្លាប់របស់នាវិកនេសាទហ្វីលីពីនមួយនាក់។ នាវា Yue Mao Bin Yu 42212 បានប៉ះទង្គិចជាមួយនិងបានពន្លិច F/B Gem-Ver ខណៈពេលដែលវាត្រូវបានបោះយុថ្កានៅពេលយប់នៅតំបន់ Reed Bank។ ក្រោយពីការបុកទង្គិច តាមដឹងមកថានាវាចិនបានបិទភ្លើង រួចរត់គេចខ្លួនបាត់ បន្សល់ទុកអ្នកនេសាទដែលត្រូវលង់ទឹកស្លាប់។ ជាសំណាងល្អ ដែលពួកគេត្រូវបានជួយសង្គ្រោះដោយទូកវៀតណាមដែលបានឆ្លងកាត់។ ទោះបីជាមិនទាន់ត្រូវបានបញ្ជាក់ថា Yue Mao Bin Yu 42212 គឺជានាវាកងជីវពលក៏ដោយ ការស៊ើបអង្កេតដែលធ្វើឡើងដោយគំនិតផ្តួចផ្តើមដើម្បីតម្លាភាពរបស់ដែនសមុទ្រអាស៊ី (AMTI) និងមជ្ឈមណ្ឌលសម្រាប់ការសិក្សាការពារកម្រិតខ្ពស់បានរកឃើញនូវភស្តុតាងដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ចំពោះលទ្ធផលនោះ។ ការរកឃើញនៃការវិភាគនេះបានគាំទ្រនូវសំណុំរឿងនោះ។
កងជីវពលដែនសមុទ្រក៏បានចូលរួមក្នុងការប្រឈមមុខដាក់គ្នាអំពីប្រេង និងឧស្ម័ននាពេលថ្មីៗនេះផងដែរ។ ខ្លួនបានចូលរួមជាមួយឆ្មាំឆ្នេរសមុទ្រចិនក្នុងការការពារនាវាអង្កេតការរបស់រដ្ឋចិនឈ្មោះថា Haiyang Dizhi 8 ក្នុងអំឡុងពេលប្រតិបត្តិការរយៈពេលជាច្រើនខែដាច់ដោយឡែកពីគ្នានៅប្រទេសវៀតណាម និងម៉ាឡេស៊ីនៅចុងឆ្នាំ ២០១៩ និងដើមឆ្នាំ ២០២០។ ចំនួននាវាជាក់លាក់នៅក្នុងដំណាក់កាលទាំងនោះមិនមានភាពច្បាស់លាស់ទេ ប៉ុន្តែមានប្រភពរាយការណ៍មកថា ទូកចិនមានចំនួនពី ៤០ ទៅ ៨០ គ្រឿងដែលបានចូលរួម ខ្លះជានាវាឆ្មាំឆ្នេរសមុទ្រ និងនាវា PLAN ប៉ុន្តែភាគច្រើនទំនងជាកងជីវពលជើងទឹក។
ប្រវត្តិសាស្រ្តថ្មីៗរបស់កងជីវពលបានបង្ហាញថា លំនាំនៃការដាក់ពង្រាយរបស់ខ្លួននៅប្រជុំកោះ Spratlys បានឆ្លងកាត់ការវិវត្តន៍ជាច្រើន។ នៅចន្លោះចុងឆ្នាំ ២០១៧ ដល់ចុងឆ្នាំ ២០១៨ ចំនួននាវាជីវពលដែលទំនងជាស្ថិតនៅប្រជុំកោះ Spratlys បានកើនឡើងប្រហែលជា ៣០០ គ្រឿងនៅតាមពេលវេលាដែលបានកំណត់ណាមួយ ដែលភាគច្រើនត្រូវបានបោះយុថ្កានៅបាតសមុទ្រជាច្រើនសប្តាហ៍ក្នុងពេលមួយលើកនៅក្នុងកំពង់ផែនៅតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក Subi និង Mischief។ កងនាវាទាំងនេះបានចាប់ផ្តើមបំបែកគ្នាទៅកាន់តែឆ្ងាយទៅៗ បន្ទាប់ពីខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៨ ដោយមានការប្រមូលផ្តុំដ៏ធំបំផុតនៅជុំវិញកោះ Thitu។ នៅដើមឆ្នាំ ២០២០ នាវាកងជីវពលបានចាប់ផ្តើមប្រមូលផ្តុំគ្នានៅក្នុងចំនួនកាន់តែច្រើនឡើងៗនៅជុំវិញតំបន់ Union Banks ជាពិសេសនៅតាមតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក Whitsun។ តួលេខទាំងនោះបានឈានដល់ចំនួន ១០០ នៅក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ ២០២០ បានធ្លាក់ចុះម្តងទៀត ហើយបន្ទាប់មកឈានដល់ចំនួន ២០០ នៅចុងឆ្នាំ ២០២០។
ចាប់តាំងពីបានកាត់បន្ថយនៅក្នុងខែមេសា ឆ្នាំ ២០២១ វត្តមានរបស់កងជីវពលនៅកោះ Spratlys បានកើនឡើងសន្សឹមៗ ប៉ុន្តែមិនតិចចំនួននោះទេ។ នៅខែនោះ នាវាភាគច្រើនមកពី Whitsun បានផ្លាស់ទីទៅក្បែរតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក Hughes ដែលមានចំនួននាវាឡើងដល់កម្រិតខ្ពស់បំផុតគឺចំនួន ១៥០ គ្រឿង។ ទ័ពជំនួយដ៏សំខាន់មួយក៏បានធ្វើដំណើរទៅកាន់តំបន់ Tizard Bank ដែលនៅឯនាយភាគខាងជើង ដែលរួមមានមូលដ្ឋានរបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិននៅតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក Gaven និងប្រទេសវៀតណាមនៅលើកោះ Namyit។ នៅក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ ២០២១ កប៉ាល់ស្ទើរតែទាំងអស់មកពី Hughes ក៏បានផ្លាស់ទីទៅតំបន់ Tizard Banks ដោយនាំឱ្យមានចំនួនកប៉ាល់ដែលបានប្រមូលផ្តុំនៅទីនោះដល់ទៅជាង ២៣០ គ្រឿង។ មួយខែក្រោយមក ភាគច្រើននៃកប៉ាល់ទំាងនោះបានវិលត្រលប់ទៅតំបន់ Union Banks ដោយសិ្ថតនៅជុំវិញតំបន់ Hughes។ នៅពាក់កណ្តាលខែមិថុនាឆ្នាំ ២០២១ មានទូកជិត ២៤០ គ្រឿងស្ថិតនៅជុំវិញតំបន់ Hughes និងមានចំនួន ៧០ គ្រឿងទៀតស្ថិតនៅតំបន់ Gaven។ ស្ថានការណ៍ដ៏សំខាន់គឺនាវាកងជីវពលជើងទឹកប្រហែលជា ៣០០ គ្រឿងត្រូវបានដាក់ពង្រាយលក្ខណៈជាក្រុមខ្នាតធំនៅជុំវិញប្រជុំកោះ Spratly ចាប់តាំងពីខែសីហា ឆ្នាំ ២០១៨ មកម្ល៉េះ ដោយពឹងផ្អែកលើកោះសិប្បនិម្មិតរបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិនសម្រាប់ការគាំទ្រលើផ្នែកដឹកជញ្ជូន ប៉ុន្តែលែងដាក់ពង្រាយនៅកំពង់ផែទាំងនោះទៀតហើយ។
កងជីវពលអាជីពធៀបនឹង SBFV
ជារឿយៗ MMFV និង SBFV អាជីព ដំណើរការដោយមានលក្ខណៈដូចគ្នា ដោយព្យាយាមអះអាងយកអធិបតេយ្យភាពរបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិននៅក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះ និង (ជាពិសេសក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ) បានប្រមូលជាក្រុមក្នុងចំនួនជាច្រើន ដើម្បីបដិសេធទូកនេសាទនៃអ្នកទាមទារនៅដែនសមុទ្រចិនខាងត្បូងផ្សេងទៀត មិនឱ្យចូលទៅកាន់តំបន់នេសាទ និងតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មានភាពខុសគ្នារវាងតួនាទីរបស់នាវាទំាងពីរនេះដែរ។ នៅឆ្នាំ ២០១៧ ការិយាល័យនៃមហាសមុទ្រ និងជលផលរបស់ក្រុង Taishan បានជួបប្រជុំជាមួយម្ចាស់ SBFV ដើម្បីរំលឹកពួកគេអំពី «ទំនួលខុសត្រូវនយោបាយ» របស់ពួកគេ ដើម្បីប្រតិបត្តិការនៅក្នុង «ដែនទឹកដែលបានកំណត់ជាពិសេស» ដើម្បី «ការពារសិទ្ធិ និងផលប្រយោជន៍ដែនសមុទ្រជាតិ និងប្រកាសអធិបតេយ្យភាពជាតិ។» នៅក្នុងកិច្ចប្រជុំដដែលនោះ ម្ចាស់របស់នាវា SBFV ក៏ត្រូវបានណែនាំផងដែរឱ្យជៀសវាងនូវការបង្កើតឧប្បត្តិហេតុធ្ងន់ធ្ងរនៅក្រៅប្រទេស ដោយលើកឡើងថា សកម្មភាពឈ្លានពានបន្ថែមដូចជា ការបុកទង្គិចនាវានេសាទ ការជ្រៀតជ្រែកក្នុងការធ្វើនាវាចរណ៍របស់នាវាចម្បាំងបរទេស ឬសកម្មភាពនៃការប្រឈមមុខផ្សេងទៀតត្រូវប្រគល់ឱ្យទៅនាវា MMFV អាជីពជាចម្បង។
ការទទួលខុសត្រូវធំជាងនេះ គឺស្របជាមួយនឹងការរៀបចំឡើងរបស់នាវា MMFV ដែលរួមបញ្ចូលនូវលក្ខណៈពិសេសដូចជាមានកន្លែងផ្ទុកអាវុធ និងកាណុងបាញ់ទឹកខ្នាតធំជាច្រើន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នាវា SBFV សម្ងំលាក់សមត្ថភាពក្នុងការធ្វើសមាហរ័ណកម្មជាមួយប្រតិបត្តិការយោធា។ ដូចដែលបានបង្ហាញដោយកិច្ចសន្យាការងារសម្រាប់នាវា SBFV ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់សហករណ៍ជំនាញជលផលនៅក្នុងខេត្ត Guangdong នាវាត្រូវតែប្រតិបត្តិការ និងចូលចតនៅក្នុងដែនទឹកពិសេសពេញមួយឆ្នាំ ចូលរួមក្នុងការបណ្តុះបណ្តាល និងការការពារអធិបតេយ្យភាព ព្រមទំាងជួយដល់កងទ័ពរំដោះប្រជាជន (PLA) ក្នុងការប្រយុទ្ធនៅពេលដែលចាំបាច់។ ដូចគ្នានេះផងដែរ សមាជិកនាវិកត្រូវបានហាមឃាត់មិនឱ្យថតរូបកំពង់ផែដែលពួកគេចូលចតនៅប៉ុស្តិ៍ប្រចាំការរបស់ចិននៅប្រជុំកោះ Spratly ឬគ្រោងខាងក្នុងរបស់នាវាដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីនាយនាវាឡើយ។ នាវា SBFV មានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការទ្រទ្រង់ប្រភេទផ្សេងៗដល់រដ្ឋាភិបាលជាជាងនាវា MMFV។
ភាពខុសគ្នារវាងនាវាកងជីវពលជើងទឹកដែលមានឈ្មោះជាផ្លូវការ និងនាវា SBFV ធ្វើឱ្យមានការបដិសេធកាន់តែខ្លាំងចំពោះប្រភេទនាវា SBFV។ ប៉ុន្តែដោយសារទំនួលខុសត្រូវខាងនយោបាយ និងតួនាទីច្បាស់លាស់របស់ពួកគេក្នុងការការពារអធិបតេយ្យភាពជាតិរបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន រួមជាមួយនឹងបន្ទុករបស់ពួកគេដើម្បីជួយដល់ PLA ក្នុងការប្រយុទ្ធ នាវា SBFV ច្បាស់ជាបំពេញអត្ថន័យដោយសមហេតុផលថាជាកងកម្លាំងជីវពល។
ការបញ្ជាក់ពីប្រភពបើកចំហអំពីសកម្មភាពរបស់កងជីវពល
ការរកឃើញក្នុងការវិភាគនេះគួរតែបានបញ្ចប់នូវការសង្ស័យជាច្រើនដែលរហូតមកដល់ពេលនេះ បានក្លាយជាឧបសគ្គដល់ការចែករំលែកការយល់ដឹងជាសាធារណៈអំពីកងជីវពលជើងទឹករបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន។ កងជីវពលគឺគ្មានអាថ៌កំបាំងនោះទេ។ ឯកសាររដ្ឋាភិបាលចិនជាច្រើនដែលមានជាសាធារណៈ របាយការណ៍ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ អត្ថបទសិក្សា និងឯកសារផ្សេងទៀត ពិភាក្សាដោយបើកចំហអំពីកិច្ចការរបស់ខ្លួន។ វាមានកងជីវពលអាជីព — នាវាប្រតិបត្តិការនាវិកឯកសណ្ឋានដែលត្រូវបានសាងសងឡើងជាមួយនឹងលក្ខណៈពិសេសរបស់យោធាដូចជាមានកន្លែងផ្ទុកអាវុធ — ក៏ដូចជានាវានេសាទស៊ីវិលខ្នាតធំ និងប្រកបដោយអានុភាពដែលត្រូវបានជ្រើសរើស និងជួសជុល ឬសាងសង់ឡើងក្នុងគោលបំណងជានាវា SBFV ដើម្បីបំពេញតាមគោលបំណងនយោបាយរបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិននៅក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះ។ ប្រតិបត្តិការរបស់ពួកគេត្រូវបានផ្តល់មូលនិធិដោយរដ្ឋាភិបាលចិន តាមរយៈជំនួយគាំទ្រដែលលើកទឹកចិត្ដដល់បុគ្គលនៅក្នុងតំបន់ឱ្យសាងសង់នាវាដែលបំពេញតាមលក្ខណៈបច្ចេកទេសយោធា និងប្រតិបត្តិការនាវានោះនៅក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះ ត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីជួយដល់អាជ្ញាធរអនុវត្តច្បាប់របស់ចិន និងកងកម្លាំងជើងទឹកនៅពេលចាំបាច់។ រចនាសម្ព័ន្ធសាជីវកម្មនៅពីក្រោយនាវាកងជីវពលមិនមែនជាការបង្កើតដ៏សាំញុំាដែលត្រូវបានរៀបចំឡើងដើម្បីផ្តល់ភាពស្មុគស្មាញដល់ម្ចាស់ចុងក្រោយនោះទេ ប៉ុន្តែមានលក្ខណៈសាមញ្ញ និងដោយផ្ទាល់ ហើយពួកវាត្រូវគ្នាទៅនឹងតំបន់ដែលនាវាត្រូវចុះចត។ លើកលែងតែកងនាវាអាជីពដែលដំណើរការដោយក្រុមហ៊ុននៅក្នុងខេត្ត Hainan ភាពជាម្ចាស់នៃនាវាកងជីវពលគឺមានភាពចម្រុះក្នុងចំណោមក្រុមហ៊ុនជាច្រើន។ បាតុភូតនេះឆ្លុះបញ្ចាំងពីរចនាសម្ព័ន្ធវិមជ្ឈការទាំងមូលរបស់កងជីវពល ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងអង្គការក្នុងស្រុក និងអាជីវកម្មដែលឆ្លើយតបទៅនឹងការផ្តល់មូលនិធិពីគំនិតផ្តួចផ្តើមគោលនយោបាយសំខាន់ៗបន្ថែមទៀតជាងក្នុងទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ។
ទោះបីជាទំនាក់ទំនងសាជីវកម្មជាមួយអង្គភាពរដ្ឋាភិបាលចិនបានបង្ហាញពីភាពមិនប្រាកដប្រជាជាមធ្យោបាយកំណត់អត្តសញ្ញាណនាវាកងជីវពលទាំងស្រុងក៏ដោយ នាវាដែលមានទំនាក់ទំនងបែបនេះ ជាពិសេសបន្ថែមពីលើសូចនាករកងជីវពលផ្សេងទៀត គឺមានតម្លៃគួរស៊ើបអង្កេត។
របាយការណ៍នេះ ដែលមានចំណងជើងដើមថា “Pulling Back the Curtain on China’s Maritime Militia” ត្រូវបានបោះពុម្ផផ្សាញក្នុងខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២១ ដោយមជ្ឈមណ្ឌលសម្រាប់ការសិក្សាយុទ្ធសាស្ត្រ និងអន្តរជាតិនៃគំនិតផ្តួចផ្តើមតម្លាភាពដែនសមុទ្រអាស៊ី និងមជ្ឈមណ្ឌលសម្រាប់ការសិក្សាការពារកម្រិតខ្ពស់។ វាត្រូវបានកែសម្រួលដើម្បីឱ្យសមនឹងទម្រង់របស់ទស្សនាវដ្តី FORUM។ ដើម្បីចូលមើលរបាយការណ៍ទាំងស្រុង សូមចូលទៅកាន់គេហទំព័រ https://www.csis.org/analysis/pulling-back-curtain-chinas-maritime-militia។
ដំណើរបិទបាំង អតីតកាល និងបច្ចុប្បន្នកាល
បុគ្គលិករបស់ទស្សនាវដ្ដី FORUM
ការពង្រើកដែននាវាចរណ៍សមុទ្រនាពេលបច្ចុប្បន្នដោយយោធាបក្សកុម្មុយនីស្តចិន (CCP) ញ៉ាំងឱ្យនឹកឃើញទៅដល់ការធ្វើដំណើររបស់លោក Zheng He នាសតវត្សទី 15 ក្នុងរាជវង្សមិងដែលបានធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់តំបន់ឥណ្ឌូ-ប៉ាស៊ីហ្វិក និងទៅកាន់ទ្វីបអាហ្វ្រិក។ លោក Zheng គឺជាបុគ្គលដែលល្បីល្បាញបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រកងទ័ពជើងទឹកចិន។ លោកបានកើតនៅក្នុងតំបន់យូណាន ក្នុងត្រកូលមូស្លីមជាដើមកំណើតអាស៊ីកណ្តាល ដែលជាប់នឹងទល់ដែនរបស់ចក្រភពម៉ុងហ្គោល ហើយទំនងជាអាចជាប់សាច់ឈាមជាមួយនឹងជនជាតិអ៊ុយហ្គួសម័យបច្ចុប្បន្នផងដែរ។
កងទ័ពរបស់រាជវង្សមិងបានធ្វើការចាប់ខ្លួនលោក Zheng យកទៅតាំងតែពីនៅក្នុងវ័យកុមារ ដោយធ្វើការក្រៀវ ហើយទុកឱ្យនៅបម្រើអនាគតព្រះចៅអធិរាជយ៉ុងឡេ។ ព្រះចៅអធិរាជបានឡើងកាន់អំណាចកំពូលតាមរយៈការដណ្តើមរាជ្យបល្ល័ង្កដោយការច្បាំងដណ្ដើមយកពីអធិរាជស្នងរាជ្យពិតប្រាកដគឺព្រះភាគិនេយ្យរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់។ បញ្ហានេះបានក្លាយទៅជាចំណុចវិវាទស្រប់ច្បាប់ ហើយអធិរាជថ្មីបានប្រើការចាប់ពិរុទ្ធ និងការឃោសនាដើម្បីដោះស្រាយលើញ្ហានេះ។ ទ្រង់បានបញ្ជាឱ្យលុបចោលកំណត់ត្រារបស់អធិរាជមុនទាំងអស់ ហើយបានបើកការឃោសនាដើម្បីគាំទ្រភាពស្របច្បាប់របស់ទ្រង់។
ទស្សនីយភាពឃោសនាដែលល្បីបំផុតនៃសម័យកាលនេះបង្ហាញនៅក្នុងទម្រង់នៃ Baochuan «សំពៅដឹករតនសម្បត្តិរបស់ចិន» ដែលជាសំពៅឈើដ៏អស្ចារ្យ និងធំសម្បើមបំផុតមួយចំនួនដែលមិនធ្លាប់សាងសង់ពីមុខមកនោះទេ។ កំណត់ត្រារបស់ចិនបង្ហាញថា សំពៅនោះមានប្រវែងលើសពី ១២០ ម៉ែត្រ ដែលវែងជាងទីលានបាល់ទាត់ផងដែរ។ កងនាវារាប់រយគ្រឿងបានជួយដល់សំពៅដឹករតនសម្បត្តិរបស់ចិនទាំងនេះ ដែលរួមមានទាំងការដឹកជញ្ជូនសេះ កប៉ាល់ផ្គត់ផ្គង់ទឹក កប៉ាល់ដឹកគ្រឿងសព្វាវុធ និងកប៉ាល់ដែលមានដាក់ដីនៅលើដំបូលសម្រាប់ដំណាំក្រូច ដើម្បីធានាឱ្យបាននូវរបបអាហារដែលមានផាសុកភាពសម្រាប់ទាហាន និងនាវិករាប់ពាន់នាក់។
ការឃោសនារបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិន បង្ហាញពីដំណើរបេសកកម្មរបស់លោក Zheng ដែលជាឧទាហរណ៍ចម្បងនៃមិត្តភាពអន្តរជាតិដ៏សប្បុរសរបស់ប្រទេសចិន និងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការឈ្នះ-ឈ្នះ បែបដូចជាយុទ្ធនាការខ្សែក្រវ៉ាត់មួយ ផ្លូវមួយនៅសតវត្សរ៍ទី ១៥ ប៉ុន្តែធាតុពិតគឺមានស្មុគស្មាញច្រើនជាងនេះ។
គោលបំណងពិតប្រាកដនៃការធ្វើដំណើររបស់លោក Zheng គឺដើម្បីធានាបាននូវភាពស្របច្បាប់ខាងនយោបាយសម្រាប់ព្រះចៅអធិរាជ។ នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រចិន ភាពស្របច្បាប់ខាងនយោបាយត្រូវបានភ្ជាប់ជាមួយនឹងប្រព័ន្ធសួយសារអាករ។ ពិភពលោកទាំងមូលគួរតែបកប្រែប្រព័ន្ធសួយសារអាកររបស់ចិនថាជាពាណិជ្ជកម្មដែលជាកន្លែងដែលអធិរាជនឹងទទួលយកអំណោយនៃទំនិញបរទេសថ្លៃៗ និងសត្វកម្រពីប្រទេសចំណុះរបស់ខ្លួនជាថ្នូរនឹងអំណោយសប្បុរសធម៌ទៅវិញដូចជាទំនិញចិនដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបានដូចជាសូត្រ តែ និងប៉សឺឡែនជាដើម។ រដ្ឋាភិបាលចិនបានចាត់ទុកប្រព័ន្ធសួយសារអាករថាជាការទទួលស្គាល់ជាអន្តរជាតិអំពីអំណាចនយោបាយដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះចៅអធិរាជ ខណៈដែលប្រជាជាតិផ្សេងទៀតតែងតែចាត់ទុកថានេះជាពិធីដ៏ចម្លែកមួយសម្រាប់ពាណិជ្ជកម្មជាមួយប្រទេសចិន។
ការប្រៀបធៀបជាច្រើនត្រូវបានគេធ្វើឡើងរវាងពិធីផ្តល់សួយសារអាករជំនាន់បុរាណ និងវេទិកាខ្សែក្រវ៉ាត់ និងផ្លូវសម័យទំនើបដើម្បីកិច្ចសហប្រតិបត្តិការអន្តរជាតិ ដែលរៀបចំដោយអគ្គលេខាធិការបក្សកុម្មុយនិស្តចិន
គឺលោក Xi Jinping ដែលនោះជាព្រឹត្តិការណ៍ឃោសនាដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បី
ជំរុញរបបនៅទីក្រុងប៉េកាំង និងគោលនយោបាយខ្សែក្រវ៉ាត់មួយ
ផ្លូវមួយរបស់ខ្លួន។
កងកប៉ាល់លោក Zheng គឺជាទិដ្ឋភាពចម្រុះពណ៌ដ៏អស្ចារ្យ ពេលកប៉ាល់បានទាញចូលកំពង់ផែ ហើយបង្ហាញអំណោយរបស់អធិរាជឡើងមក។ នៅពេលត្រឡប់មកវិញ កងកប៉ាល់បាននាំយកផលិតផល មន្ត្រីរដ្ឋាភិបាល ឬសមាជិកគ្រួសាររាជវង្សតាមតំបន់ត្រឡប់ទៅប្រទេសចិនវិញ ដើម្បីទៅក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះចៅអធិរាជ ហើយបង្ហាញបន្ទប់ជំនុំមន្ត្រីរបស់ទ្រង់ថា មនុស្សមកពីជុំវិញពិភពលោកបានទទួលស្គាល់អធិរាជយ៉ុងឡេជាអ្នកគ្រប់គ្រងស្របច្បាប់ «ក្រោមមេឃទាំងមូល»។
លោក Zheng បានស្វះស្វែងរកមេដឹកនាំនានាក្នុងតំបន់ ដែលបានថ្វាយសួយសារអាករដល់ព្រះចៅអធិរាជពីមុន ដូចជា Kublai Khan ជាដើម។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលមេដឹកនាំឥណ្ឌូ-ប៉ាស៊ីហ្វិកមួយចំនួនបដិសេធមិនចង់ចូលរួម កងកប៉ាល់ដឹករតនសម្បត្តិ បានប្រើកម្លាំងដើម្បីចូលរួមក្នុងជម្លោះយោធា និងការជ្រៀតជ្រែកផ្នែកនយោបាយ រួមទាំងការចាប់យកមេដឹកពីប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី និងការផ្តួលរំលំរាជាណាចក្រដែលកំពុងកាន់អំណាចនៅប្រទេសស្រីលង្កាទៀតផងដែរ។
កងកប៉ាល់របស់ Zheng ក៏បានបង្ហាញពីបច្ចេកវិទ្យា នាវាចរណ៍ សេដ្ឋកិច្ច និងកម្លាំងយោធារបស់ចិនផងដែរ ប៉ុន្តែទីបំផុតចិនបានលុបចោលកប៉ាល់ទាំងនោះ ព្រោះវាមានតម្លៃថ្លៃខ្លាំងពេក ហើយការិយាលេខនុការរបស់ចិនបានអះអាងថា អត្ថប្រយោជន៍នៃការឃោសនាមិនស្របទៅនឹងតម្លៃនោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី កប៉ាល់ទាំងនោះ គឺជាការរំលឹកថា ប្រទេសចិនមានសមត្ថភាពផលិតអច្ឆរិយវត្ថុដ៏អស្ចារ្យ ប៉ុន្តែអំណោយនេះពេលខ្លះក៏មកជាមួយហានិភ័យដែលលាក់កំបាំងផងដែរ។ ហើយអ្វីដែលអាចចាត់ទុកថាជាពាណិជ្ជកម្ម ឬកិច្ចការទូតនៅក្នុងពិភពលោកភាគច្រើននៅពេលខ្លះត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាការចុះជាចំណុះ ឬការចុះចូលទៅក្នុងប្រទេសចិន។
ទស្សនាវដ្តី FORUM បានផ្អាកការបកប្រែអត្ថបទប្រចាំថ្ងៃសម្រាប់គេហទំព័រជាភាសាខ្មែរ។ សូមមើលភាសាដទៃទៀតសម្រាប់ខ្លឹមសារប្រចាំថ្ងៃ។