ការបើកបង្ហាញ ក្រោយ​ឆាក

Gregory B. Poling, Tabitha Grace Mallory, Harrison Prétat និងមជ្ឈមណ្ឌលសិក្សាការ​ការពារកម្រិតខ្ពស់

ចាប់តាំងពីការបញ្ចប់ការសាងសង់ជំរុំយោធាសិប្បនិម្មិតរបស់ខ្លួននៅក្នុងប្រជុំកោះ Spratly នៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៦ មក សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិនបានផ្លាស់ប្តូរ​ការផ្តោតរបស់ខ្លួនឆ្ពោះទៅរកការអះអាងយកការគ្រប់គ្រងលើ​សកម្មភាពសន្តិភាពនៅទូទាំងសមុទ្រចិនខាងត្បូង។ សមាសធាតុសំខាន់ៗនៃការផ្លាស់ប្តូរនេះគឺជាការពង្រីកកងជីវពលជើងទឹករបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិន (CCP) — ដែលជាកម្លាំងនៃនាវាដែលទំនងជាចូលរួមក្នុងការនេសាទដើម្បីពាណិជ្ជកម្ម ប៉ុន្តែដែលប្រតិបត្តិការជាមួយ​មន្ត្រីអនុវត្តច្បាប់ និងយោធារបស់ចិន ដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលបំណងនយោបាយរបស់ចិននៅក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះ។

ក្រសួងការពារជាតិអាមេរិក​ហៅ​កងជីវពលនេះថាជា​កងជីវពលជើងទឹកនៃកងកម្លំាងប្រដាប់អាវុធរបស់ប្រជាជន ហើយ​អង្គភាពនេះមាន​តួនាទីមួយ​នៅក្នុងយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ទីក្រុងប៉េកាំង ដើម្បីអនុវត្តការទាមទារយកអធិបតេយ្យភាពរបស់ខ្លួននៅក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូង និងសមុទ្រចិនខាងកើត នេះបើយោងទៅតាម Rand Corp។ កងជីវពល​ប្រើ​ប្រាស់យុទ្ធសាស្រ្តដូចជា​ការវាយលុកយក​នាវា​ផ្សេងទៀត ដើម្បី​ប្រជែង​នឹង​វត្តមាន​ផ្លូវច្បាប់ និង​ការទាមទារ​របស់​ប្រទេស​ផ្សេងៗ។ 

បានរៀបចំជំរុំយោធារបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិននៅក្នុងប្រជុំកោះ Spratly នាវាកងជីវពលចូលរួមជាមួយការអនុវត្តច្បាប់របស់ចិន ដើម្បីប្រកួតប្រជែងយកការនេសាទ និងសកម្មភាពអ៊ីដ្រូកាបូនរបស់អ្នកទាមទារនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ក្នុងតំបន់នានាក្នុងភាពមិនប្រាកដ និងត្រូវបានច្រានចោលយ៉ាងទូលំទូលាយរបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិនដែលគេហៅថា​ខ្សែ​បន្ទាត់ប្រាំបួនចំណុច។ អត្តសញ្ញាណខាងក្រៅរបស់កងជីវពលជាកងនាវានេសាទពាណិជ្ជកម្មផ្តល់ឱ្យទីក្រុងប៉េកាំងនូវកម្រិតនៃការបដិសេធដ៏មានឥទ្ធិពល ដែលអនុញ្ញាតឱ្យកងកម្លាំងនេះដាក់សម្ពាធលើអ្នកទាមទារដែនដីដោយរង​ផលប៉ះពាល់​​ត្រឹមតិចតួចតែប៉ុណ្ណោះ។ 

យុទ្ធសាស្ត្រនៅក្នុងតំបន់ប្រទាញ​ប្រទង់​របស់កងជីវពល បង្កនូវបញ្ហាប្រឈម​សំខាន់ៗចំពោះអ្នកដែល​ទទួលបានប្រយោជន៍​ក្នុង​ការទប់ស្កាត់ការបង្ខិតបង្ខំមិន​ឱ្យ​​ជ្រៀតជ្រែកជាមួយនឹងសណ្តាប់ធ្នាប់ដែនសមុទ្រដោយផ្អែកលើច្បាប់អន្តរជាតិ ឬពីឥទ្ធិពលលើការគ្រប់គ្រង ឬការដោះស្រាយជម្លោះដោយសន្តិវិធី។ អ្នកទាមទារដែនដីដែលកំពុង​ប្រកួតប្រជែងខ្វះនូវសមត្ថភាព​លើដែនសមុទ្រ​ក្នុង​ការ​ផ្គូផ្គង​ទៅនឹងទំហំ និងបរិមាណនៃនាវា​របស់ចិន។ ប្រទេសដែលមានអំណាច​ផ្សេងទៀតដែល​មានផលប្រយោជន៍​នៅក្នុងការទប់ស្កាត់ការបង្ខិតបង្ខំនៅឯដែនសមុទ្រជាញឹកញាប់​បំពាក់​ដោយ​​ឧបករណ៍ធម្មតា​នៃ​​អំណាចដែនទឹក​ ដែលការដាក់ពង្រាយឧបករណ៍ទាំងនោះដើម្បី​ប្រឆាំងនឹងនាវានេសាទ គឺជារឿងដែល​​មិនគួរឱ្យជឿថាអាចនឹងមាន​ និងមិនស្រួលនៅក្នុងការអនុវត្ត។ 

ដើម្បីផលប្រយោជន៍នៃការបន្ទច់បង្អាក់អាកប្បកិរិយាឈ្លានពាន និងកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃជម្លោះនៅក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះស្រាប់ ការវិភាគនេះស្វែងរកការលើកឡើងនូវភាពមិនជាក់លាក់ និងការបដិសេធនៅជុំវិញកងជីវពលជើងទឹក​របស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិន។ តាមរយៈការផ្តល់នូវទិដ្ឋភាពទូទៅដ៏ទូលំទូលាយនៃកងជីវពល ការរកឃើញនេះបានលុបបំបាត់ការសង្ស័យថា នាវានេសាទចិនភាគច្រើនដែលកំពុងប្រតិបត្តិការនៅក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះនៃសមុទ្រចិនខាងត្បូងនៅទីនោះ គឺដើម្បីបំពេញគោលបំណងនយោបាយរបស់ខ្លួនជាជាងគោលបំណងពាណិជ្ជកម្ម។ 

ប៉ុន្តែតាមការស្រាវជ្រាវភាសាចិនពីការប្រើប្រាស់កម្មវិធីកូដបើកចំហ ប្រព័ន្ធចាប់ទិន្នន័យពីចំងាយ និងការល្បាតលើដែនសមុទ្រដែលធ្វើឡើងដោយបុគ្គលដែលកំពុងបំពេញប្រតិបត្តិការក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះ មានអំណាចក្នុងការបង្ហាញកងជីវពល និងបន្ថយប្រសិទ្ធភាពរបស់ពួក​គេ​​ក្នុង​នាម​ជាកម្លាំងនៅក្នុងតំបន់​ប្រទាញប្រទង់។ 

កងជីវពលជើងទឹក​របស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិន៖ ម្សិលមិញនិង​ថ្ងៃនេះ

ការប្រើប្រាស់កងឈ្លបនេសាទសម័យទំនើបរបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិនមានអាយុកាលយ៉ាងតិចណាស់តំាងពីឆ្នាំ ១៩៧៤ នៅពេលដែលពួកគេត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុងការដណ្តើមកាន់កាប់កោះ Paracel ពីប្រទេសវៀតណាម។ ការវិវឌ្ឍជាច្រើននៅក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៨០ រួមទាំងការបង្កើតកងកម្លាំងជីវពលនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៥ នៅទីក្រុង Tanmen នៅខេត្ត Hainan និងការបង្កើតមូលដ្ឋានដំបូងរបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិននៅប្រជុំកោះ Spratlys ក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៨ និងការតំាងមូលដ្ឋានសម្រាប់កងជីវពលសកម្មបន្ថែមទៀតនៅក្នុងទសវត្សរ៍បន្ទាប់។ 

ការចូលរួមរបស់កងជីវពលក្នុងប្រតិបត្តិការនៃការឈ្លានពានបានកើនឡើងនៅក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ២០០០ នៅពេលដែលនាវាកងជីវពលបានជ្រៀតជ្រែក​ការធ្វើនាវាចរណ៍នៃនាវាកងទ័ពជើងទឹកអាមេរិកជាច្រើនគ្រឿង។ ការឈ្លានពាននេះបានបន្តរហូតដល់ដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ២០១០ ដោយកងជីវពលបានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងការរឹបអូសយ​កកោះ Scarborough Shoal របស់​​សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិននៅក្នុងឆ្នាំ ២០១២ ក៏ដូចជាការដាក់ពង្រាយអណ្តូងប្រេងរបស់ចិនចូលទៅក្នុងដែនទឹករបស់វៀតណាមនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៤។ 

ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ២០១៦ មក ទូកកងជីវពលត្រូវបានដាក់ពង្រាយទៅកាន់តំបន់ប្រជុំកោះ Spratlys នៅក្នុងចំនួនកាន់តែច្រើនឡើង និងជាប់លាប់ជាងពេលណាទាំងអស់។ សមាជិកកងជីវពលបាន​អមដំណើរ​អាជ្ញាធរ​អនុវត្ត​ច្បាប់របស់ចិននៅ​តំបន់​​ប្រឈមមុខដាក់គ្នាជាច្រើន​កន្លែង​ជាមួយប្រទេសម៉ាឡេស៊ី និងប្រទេសវៀតណាមដែលមាន​​ប្រេង និងឧស្ម័ន​ ហើយបានចូលរួមនៅក្នុងការដាក់ពង្រាយបែបទ្រង់ទ្រាយធំតាមរយៈគោលដៅសំខាន់ៗ។ ទូកកងជីវពលជិត ១០០ គ្រឿងត្រូវបានដាក់ពង្រាយនៅជិតកោះ Thitu ដែលកាន់កាប់ដោយហ្វីលីពីននៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៨ ហើយមានប្រហែលជា ២០០ ទូកបានប្រមូលផ្តុំនៅឯតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក Whitsun ដែលមិនមាន​អ្នកកាន់កាប់នៅឡើយនៅដើមឆ្នាំ ២០២១។ 

កងជីវពល​នៅ​សមុទ្រ​ចិន​ខាង​ត្បូង​ធ្វើ​ប្រតិបត្តិការ​ពី​កំពង់ផែ​ចំនួន ១០ ក្នុង​ខេត្ត Guangdong និង Hainan របស់​ប្រទេសចិន។ ប្រព័ន្ធចាប់ទិន្នន័យ​​ពីចម្ងាយ​បង្ហាញ​ថា​នាវា​កងជីវពល​ប្រហែលជា ៣០០ នាវាកំពុង​ប្រតិបត្តិការ​នៅ​ប្រជុំ​កោះ Spratly ប្រចាំថ្ងៃ​។ ភាគច្រើននៃនាវាកងជីវពលជើងទឹករបស់ចិនដែលកំពុងប្រតិបត្តិការនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូងត្រូវ​បានបែងចែកជាពីរប្រភេទគឺ៖ នាវាកងជីវពលនេសាទជើងទឹកអាជីព (MMFV) និងនាវានេសាទចម្បងនៅប្រជុំកោះ Spratly (SBFV)។ MMFV ត្រូវបានរចនាឡើង សាងសង់ ឬជួសជុល និងដំណើរការដោយប្រើមូលនិធិដែលបានផ្តល់ជូនសម្រាប់កិច្ចការកងជីវពលជើងទឹក។ ម្យ៉ាងវិញទៀត SBFV គឺជាក្រុមរងនៃនាវានេសាទក្នុងស្រុកដែលបំពេញតាមតម្រូវការជាក់លាក់នៃប្រវែង ចំណុះ និងថាមពល ហើយដំណើរការនៅប្រជុំកោះ Spratly ដើម្បីបំពេញតាមគោលដៅនយោបាយរបស់ សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន។ 

ជាទូទៅ ​នាវាអាជីពត្រូវបានសាងសង់ឡើងតាមលក្ខណៈបច្ចេកទេសដែលរួមបញ្ចូលនូវលក្ខណៈពិសេសរបស់យោធាយ៉ាងជាក់ស្ដែង ទោះបីជា SBFV គឺជាគ្រោងនាវាដែលធ្វើពីដែកថែប និងមានប្រវែងយ៉ាងតិចណាស់ ៣៥ ម៉ែត្រ ដោយមានច្រើនគ្រឿង​ដែលលើសពី ៥៥ ម៉ែត្រ។ ទាំងកងជីវពលដែលមានជំនាញវិជ្ជាជីវៈ និង SBFV ចូលរួមនៅក្នុងការដាក់ពង្រាយខ្នាតធំក្នុងគោលបំណងការពារអធិបតេយ្យភាពរបស់ចិន ហើយទាំងបដិសេធការចូលទៅកាន់កាប់នាវា​របស់ប្រទេសផ្សេងទៀត បើទោះបីជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់មន្ត្រីចិន​បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា ប្រតិបត្តិការនៃការឈ្លានពានដំបូងនឹងត្រូវបានប្រគល់ឱ្យនាវាជីវពលអាជីពក៏ដោយ។ 

សកម្មភាព​របស់កងជីវពល​របស់​ចិន​បាន​បំពាន​លើ​គោលការណ៍​មួយចំនួន​នៃ​ច្បាប់​អន្តរជាតិ។ កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីទប់ស្កាត់សកម្មភាពស្របច្បាប់របស់រដ្ឋ ដែលទាមទារដោយខុសច្បាប់នៅក្នុងតំបន់សេដ្ឋកិច្ចផ្តាច់មុខរបស់ពួកគេ គឺជាការរំលោភលើអនុសញ្ញាអង្គការសហប្រជាជាតិស្តីពីច្បាប់សមុទ្រ និងច្បាប់គយ​អន្តរជាតិ។ សមយុទ្ធដែលគ្មានសុវត្ថិភាពមានគោលបំណងក្នុងការរារាំងនាវា​ផ្សេងទៀត ដោយបង្កើតហានិភ័យនៃការបុកទង្គិច បំពានលើបទបញ្ជារបស់អង្គការដែនសមុទ្រអន្តរជាតិ សម្រាប់ការទប់ស្កាត់នូវរាល់ការប៉ះទង្គិចនៅលើដែនសមុទ្រ។ 

ការ​កំណត់អត្តសញ្ញាណនាវាកងជីវពល 

ការកំណត់អត្តសញ្ញាណដោយផ្ទាល់នៅក្នុងប្រភពផ្លូវការរបស់ចិន ឬប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋនៅតែជាសូចនាករដែលងាយយល់​ និងប្រាកដប្រជាបំផុតនៃសកម្មភាពកងជីវពល។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាមិនទំនងទេថានាវាកងជីវពលជើងទឹកភាគច្រើនអាចត្រូវបានកំណត់អត្តសញ្ញាណតាមរបៀបនេះ។ ការ​ណ៍នេះធ្វើឱ្យការកំណត់អត្តសញ្ញាណដោយផ្អែកលើអាកប្បកិរិយា – ការជូនដំណឹងដោយប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធចាប់ទិន្នន័យពីចំងាយ និងការរាយការណ៍នៅនឹងកន្លែងតាមទំនៀមទម្លាប់ – ជាមធ្យោបាយដ៏ជោគជ័យបំផុតសម្រាប់ការបន្តក្នុងការកំណត់អត្តសញ្ញាណ។ 

ការថតរូប និងការថតវីដេអូនៅនឹងកន្លែង ក៏ដូចជាការប្រមូលទិន្នន័យនៃប្រព័ន្ធកំណត់អត្តសញ្ញាណដោយស្វ័យប្រវត្តិ (AIS) ពីនាវា​មួយទៅនាវា​មួយ​ទៀត ផ្តល់នូវសក្តានុពលដ៏អស្ចារ្យបំផុតក្នុងការកំណត់អត្តសញ្ញាណនាវាកងជីវពលដោយផ្ទាល់ និងកត់ត្រាអំពីអាកប្បកិរិយារបស់នាវាកងជីវពល។ នេះបង្កើននូវឱកាសសម្រាប់ការស្រាវជ្រាវតាមដាន និង​មានផលប៉ះពាល់​ភ្លាមៗដោយការបង្ហាញអំពីទំហំ វិសាលភាព និងសកម្មភាពរបស់កងជីវពលទៅកាន់សាធារណៈជនយ៉ាងទូលំទូលាយ។ 

រូបភាពពាណិជ្ជកម្មរបស់ផ្កាយរណប និងទិន្នន័យរបស់ AIS មានសារៈសំខាន់ក្នុងការកំណត់អត្តសញ្ញាណ និងតាមដានការដាក់ពង្រាយរបស់កងជីវពល។ 

ការផ្សារភ្ជាប់រវាង​នាវា និងកំពង់ផែនៃកងជីវពលដែលត្រូវបានគេស្គាល់ គឺជាសូចនាករដ៏រឹងមាំមួយដែលថា ត្រូវ​​សិក្សានាវាមួយបន្ថែមទៀត ​ខណៈដែល​ជំនួយគាំទ្រ​ខ្នាតធំរបស់រដ្ឋាភិបាលបង្ហាញថានាវា​មួយគឺជាប្រភេទនាវា​ SBFV។ នាវាដែលមានកម្ពស់លើសពី ៥០ ម៉ែត្រដែលកំពុងប្រតិបត្តិការនៅក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះ — ជាពិសេសនាវាដែលមានសមាជិកនាវិកតិចជាង ១០ នាក់ —ក៏សមនឹងទទួលបានការត្រួតពិនិត្យបន្ថែមទៀតផងដែរ។ 

តាមរយៈការភ្ជាប់គ្នានៃកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងក្នុងការបន្តការរាយការណ៍ពីបុគ្គលដែលស្ថិតនៅក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូង ជាមួយនឹងការស្រាវជ្រាវបន្ថែមដោយប្រើប្រាស់កម្មវិធីកូដបើកចំហ ឯកសារជាភាសាចិន និងប្រព័ន្ធចាប់ទិន្នន័យពីចម្ងាយ ការកំណត់អត្តសញ្ញាណពេញលេញនៃកងជីវពលដែន​សមុទ្រគឺមិនត្រឹមតែអាចធ្វើទៅបានប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ទំនងអាចជាកើតឡើងផងដែរ។

សកម្មភាពកងជីវពលនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង

កងជីវពលជើងទឹករបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិនមិនមែនជាការផ្តោតសំខាន់នៃការសិក្សាជ្រៅជ្រះរបស់លោកខាងលិចទេ មុនពេលដែលអន្តរជាតិយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការផ្លាស់ប្តូរឆ្ពោះទៅកាន់សមុទ្រចិនខាងត្បូងក្នុងរយៈពេលមួយទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ។ ការប្រើប្រាស់ និងអនុរូបសញ្ញានៃកងជីវពលបានផ្លាស់ប្តូរ និងបានពង្រីកខ្លួននៅក្នុងរយៈពេលមួយទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ។ ការកើនឡើងជាបន្តបន្ទាប់នៃការយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវ រួមជាមួយនឹងការចូលរួមរបស់កងជីវពលនៅក្នុងឧប្បត្តិហេតុថ្មីៗជាច្រើនដែលត្រូវបានរាយការណ៍យ៉ាងទូលំទូលាយនៅក្នុងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយអន្តរជាតិ អាចបង្កើតនូវការយល់ឃើញមិនពិត​ថា វត្តមានរបស់កងជីវពល​គឺជា​ព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីៗប៉ុណ្ណោះ។ តាម​ការពិត ការប្រើប្រាស់កងជីវពលនេសាទជើងទឹកនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូងលើកដំបូងរបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិន មានអាយុកាលយ៉ាងតិចណាស់បួនទសវត្សរ៍មកហើយ ហើយកងជីវពលជើងទឹកបានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការទាមទារដែនដីរបស់ចិនតាំងពីពេលនោះមក។ កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមករបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន ដើម្បីទទួលបានការគ្រប់គ្រងលើដែនទឹកនៅក្នុង​ខ្សែ​បន្ទាត់​ប្រាំបួនចំណុចរបស់ខ្លួនក្នុងរយៈពេលមួយទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ បាននាំឱ្យមានការពង្រីកទំហំ និងសកម្មភាពនៃកងកម្លាំងជីវពលរបស់ខ្លួនទៅតាមការអះអាងនោះ ទោះបីជាមានសេចក្តីសម្រេចរបស់តុលាការអន្តរជាតិនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៦ ថាការទាមទារទាំងនោះមិនមានមូលដ្ឋានច្បាប់ក៏ដោយ។

សញ្ញាដំបូងដែលបង្ហាញថាកងជីវពលក្រោមការដឹកនាំរបស់លោក Xi Jinping ដែលជា​អគ្គលេខាធិការបក្សកុម្មុយនីស្តចិន កំពុងតែក្លាយជាកម្លាំងនាំមុខ​នៃយុទ្ធសាស្ត្រ​​អះអាងទាមទារទឹកដីរបស់​ចិន​កាន់តែខ្លាំងឡើងនៅក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូង ដោយ​បាន​លេចចេញមក​នៅក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ ២០១៤។ នៅក្នុងខែនោះ ប្រទេសវៀតណាមបានប្រទះឃើញអណ្តូងប្រេង Haiyang Shiyou ៩៨១ និងកប៉ាល់រដ្ឋបាលរបស់រដ្ឋាភិបាលចំនួន ៣ គ្រឿង ដែលកំពុងធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់កោះ Paracel។ នាវា​​អណ្តូងប្រេង​បានចុះ​ចត​នៅ​ចំងាយ ១២០ ម៉ាយល៍​ (២២០ គីឡូម៉ែត្រ) ភាគខាងកើតនៃកោះ Ly Son របស់វៀតណាម និង ១៨០ ម៉ាយល៍​ (៣៣៣ គីឡូម៉ែត្រ) ភាគខាងត្បូងនៃខេត្ត Hainan ជាដែនទឹកដែលមានជម្លោះយ៉ាងជាក់ច្បាស់។ រដ្ឋបាលសុវត្ថិភាពនាវាចរណ៍ដែនសមុទ្ររបស់ប្រទេសចិនបានប្រកាសថា នាវា​អណ្តូងប្រេងនឹងធ្វើការខួងស្រាវជ្រាវនៅក្នុងតំបន់នេះរហូតដល់ពាក់កណ្តាលខែសីហា។ ប្រទេសវៀតណាម​បាន​បញ្ជូន​នាវាអាជ្ញាធរ​អនុវត្តច្បាប់​ចំនួន ៦ គ្រឿង​ភ្លាមៗ​ដើម្បី​រារាំង​មិនឱ្យមានដំណើរការនៃការ​ខួង​យក​ប្រេងនេះ។ ទីក្រុងប៉េកាំងបានឆ្លើយតបជាមួយនឹងកម្លាំងចម្រុះនៃកងទ័ពជើងទឹករំដោះប្រជាជន (PLAN) ឆ្មាំឆ្នេរសមុទ្រចិន និងនាវាកងជីវពលចំនួន ៤០ នាវាដើម្បីធ្វើការការពារ។ ពួកគេបានបង្កើតទម្រង់​ជា​រង្វង់ដែលមានចំណុចកណ្តាល ដោយមាននាវា PLAN នៅជិតបំផុតជាមួយនឹង Haiyang Shiyou និងកងជីវពលនៅឆ្ងាយបំផុត ជាចំណុច​ដែលអាច​មានការប៉ះពាល់​​​ច្រើនបំផុតជាមួយវៀតណាម។ 

គ្មាន​ការ​បាញ់​ប្រហារ​ទេ ប៉ុន្តែ​មាន​ការបំពានជា​ច្រើន​លើកច្រើនសារពី​ភាគី​ទាំង​សងខាង ដោយ​មាន​ការ​បុកទង្គិច​ដោយ​ចេតនា និង​ការ​ប្រើ​ទុយោ​ទឹកដែល​មានសម្ពាធ​ខ្ពស់។ នៅពាក់កណ្តាលខែឧសភាក្នុងឆ្នាំ ២០១៤ ទីក្រុងហាណូយបានអះអាងថា សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិនមាននាវាចំនួន ១៣០ នៅនឹងកន្លែងកើតហេតុ។ ទីក្រុង​ប៉េកាំង​បាន​និយាយ​ថាវៀតណាម​មាននាវាចំនួន ៦០ គ្រឿង។ វៀតណាមមិនត្រឹមតែមានចំនួនតិចជាង​ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងមិន​អាច​ប្រៀបផ្ទឹម​ផងដែរ។ នាវាឆ្មាំឆ្នេរសមុទ្រចិនមានទំហំធំជាង និងមានប្រដាប់ដោយ​អាវុធល្អជាងសមភាគីវៀតណាម។ ហើយ​នាវា​​កងជីវពល​ដែល​មាន​គ្រោងនាវាធ្វើពីដែកថែបខ្នាតធំរបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិន ដែល​មានចំនួន​ច្រើន​ជាង​គេ​ក្នុង​ចំណោមនាវា​​ដែលពាក់ព័ន្ធនៅ​​​ក្នុងការ​ប្រឈមមុខ​ដាក់គ្នា​នោះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ទូក​ឈើរបស់កង​ជីវពល​វៀតណាម​មានភាពតានតឹង។ ទូកនេសាទវៀតណាមមួយគ្រឿង​ត្រូវបានបុកពន្លិច ទោះបីជានាវិកត្រូវបានជួយសង្គ្រោះក៏ដោយ។

នាវានេសាទរបស់ចិនបានប្រមូលផ្តុំគ្នាជារឿយៗនៅជុំវិញប៉ុស្តិ៍ប្រចាំការ​​នៃ​ប្រទេស​ដែលទាមទារដែនដីផ្សេងទៀតនៅប្រជុំកោះ Spratlys ដោយមិន​មាន​សកម្មភាព​នេសាទច្រើននោះទេ។ នៅក្នុងខែមីនា និងខែមេសា ឆ្នាំ ២០១៩ ទូកកងជីវពលត្រូវបានគេប្រទះឃើញជារឿយៗដោយបាន​បោះយុថ្កាក្នុងចម្ងាយមួយគីឡូម៉ែត្រពីកោះ Loaita  និងកោះ Loaita Cay ដែលកាន់កាប់ដោយហ្វីលីពីន។ ការស្រាវជ្រាវរបស់គំនិតផ្តួចផ្តើម​ដើម្បីតម្លាភាពរបស់ដែនសមុទ្រអាស៊ី (AMTI) ជាមួយនឹងគម្រោងគំនិតផ្តួចផ្តើមដែនសមុទ្រ Skylight របស់​ Vulcan (Vulcan’s Skylight Maritime Initiative) ក៏បានបង្ហាញផងដែរនូវនាវាជីវពលរបស់ចិនដែលប្រមូលផ្តុំគ្នាជាញឹកញាប់នៅជិតប៉ុស្តិ៍ប្រចាំការ​របស់វៀតណាម ជាពិសេសនៅត្រង់ផ្នែក Union Banks របស់ប្រជុំកោះ Spratly។ ក្នុងចំណោមនោះ នាវាចំនួនប្រាំបួននៃកងនាវារបស់ Yue Mao Bin Yu ត្រូវបានគេប្រទះឃើញជាពិសេស ថាកំពុងប្រតិបត្តិការនៅប៉ុស្តិ៍ប្រចាំការ​របស់ចិននៅតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក Hughes និង Johnson ហើយ​​ចូលទៅបង្ក​ហេតុ​នៅជិត​ទីតាំងរបស់វៀតណាមនៅតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក Collins, Lansdowne និង Grierson និងកោះ Sin Cowe។ ឥឡូវនេះ វាហាក់បីដូចជានាវាទាំងនោះគ្រាន់តែជាកម្លាំង​ការពាររបស់កងជីវពលចិនដែលកំពុងបង្កើនការយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើដែនទឹក Union Banks។ 

រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ការបំពានរវាងកងជីវពលជើងទឹកររបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិន និង​អ្នកពាក់ព័ន្ធ​ផ្សេងទៀត ភាគច្រើនត្រូវបានកំណត់ត្រឹមការធ្វើសមយុទ្ធដែលប្រកបទៅដោយគ្រោះថ្នាក់ និងការរងបន្ទុក ឬការ​បុកទង្គិចម្តងម្កាលប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងខែមិថុនា ឆ្នាំ ២០១៩ ឧប្បត្តិហេតុមួយស្ទើរតែបានបង្កឱ្យមានការស្លាប់របស់នាវិកនេសាទហ្វីលីពីនមួយនាក់។ នាវា​ Yue Mao Bin Yu 42212 បានប៉ះទង្គិចជាមួយនិងបានពន្លិច​ F/B Gem-Ver ខណៈពេលដែលវាត្រូវបានបោះយុថ្កានៅពេលយប់នៅតំបន់ Reed Bank។ ក្រោយពីការ​បុកទង្គិច តាមដឹងមកថានាវាចិនបានបិទភ្លើង រួចរត់គេចខ្លួនបាត់ បន្សល់ទុកអ្នកនេសាទដែលត្រូវលង់ទឹកស្លាប់។ ជាសំណាងល្អ ដែលពួកគេត្រូវបានជួយសង្គ្រោះដោយទូកវៀតណាមដែលបានឆ្លងកាត់។ ទោះបីជាមិនទាន់ត្រូវបានបញ្ជាក់ថា Yue Mao Bin Yu 42212 គឺជានាវាកងជីវពលក៏ដោយ ការស៊ើបអង្កេតដែលធ្វើឡើងដោយគំនិតផ្តួចផ្តើម​ដើម្បីតម្លាភាពរបស់ដែនសមុទ្រអាស៊ី (AMTI) និងមជ្ឈមណ្ឌលសម្រាប់ការសិក្សាការពារកម្រិតខ្ពស់បានរកឃើញនូវភស្តុតាងដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ចំពោះលទ្ធផលនោះ។ ការរកឃើញនៃការវិភាគនេះបានគាំទ្រនូវសំណុំរឿងនោះ។ 

កងជីវពលដែនសមុទ្រក៏បានចូលរួមក្នុងការប្រឈមមុខដាក់គ្នាអំពី​ប្រេង និងឧស្ម័ននាពេលថ្មីៗនេះផងដែរ។ ខ្លួនបាន​ចូលរួម​ជាមួយ​ឆ្មាំ​ឆ្នេរសមុទ្រ​ចិន​ក្នុង​ការការពារនាវាអង្កេតការ​របស់​រដ្ឋ​ចិន​ឈ្មោះថា Haiyang Dizhi 8 ក្នុងអំឡុងពេល​ប្រតិបត្តិការ​រយៈពេល​ជាច្រើន​ខែ​ដាច់ដោយឡែក​ពីគ្នា​នៅ​ប្រទេស​វៀតណាម និង​ម៉ាឡេស៊ី​នៅ​ចុងឆ្នាំ ២០១៩ និង​ដើមឆ្នាំ ២០២០។ ចំនួន​នាវាជាក់លាក់នៅ​ក្នុងដំណាក់កាលទាំងនោះ​មិន​មានភាពច្បាស់លាស់​ទេ ប៉ុន្តែមាន​ប្រភព​រាយការណ៍មក​ថា ទូក​ចិនមានចំនួន​ពី ៤០ ទៅ ៨០ គ្រឿង​ដែលបាន​ចូលរួម ខ្លះជានាវាឆ្មាំឆ្នេរសមុទ្រ និងនាវា PLAN ប៉ុន្តែភាគច្រើនទំនងជាកងជីវពលជើងទឹក។ 

ប្រវត្តិសាស្រ្តថ្មីៗរបស់កងជីវពលបានបង្ហាញថា លំនាំនៃការដាក់ពង្រាយរបស់ខ្លួននៅប្រជុំកោះ Spratlys បានឆ្លងកាត់ការវិវត្តន៍ជាច្រើន។ នៅចន្លោះចុងឆ្នាំ ២០១៧ ដល់ចុងឆ្នាំ ២០១៨ ចំនួននាវាជីវពលដែលទំនងជាស្ថិតនៅប្រជុំកោះ Spratlys បានកើនឡើងប្រហែលជា ៣០០ គ្រឿងនៅតាមពេលវេលាដែលបានកំណត់ណាមួយ ដែលភាគច្រើនត្រូវបានបោះយុថ្កានៅបាតសមុទ្រជាច្រើនសប្តាហ៍ក្នុងពេលមួយលើក​នៅក្នុងកំពង់ផែនៅតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក Subi និង Mischief។ កងនាវាទាំងនេះបានចាប់ផ្តើមបំបែកគ្នា​ទៅកាន់តែឆ្ងាយទៅៗ បន្ទាប់ពីខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៨ ដោយមានការប្រមូលផ្តុំដ៏ធំបំផុតនៅជុំវិញកោះ Thitu។ នៅដើមឆ្នាំ ២០២០ នាវាកងជីវពលបានចាប់ផ្តើមប្រមូលផ្តុំគ្នានៅក្នុងចំនួនកាន់តែច្រើនឡើងៗនៅជុំវិញតំបន់ Union Banks ជាពិសេសនៅតាមតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក Whitsun។ តួលេខទាំងនោះបានឈានដល់ចំនួន ១០០ នៅក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ ២០២០ បានធ្លាក់ចុះម្តងទៀត ហើយបន្ទាប់មកឈានដល់ចំនួន ២០០ នៅចុងឆ្នាំ ២០២០។

ចាប់តាំងពីបានកាត់បន្ថយនៅក្នុងខែមេសា ឆ្នាំ ២០២១ វត្តមានរបស់កងជីវពលនៅកោះ Spratlys បានកើនឡើង​សន្សឹមៗ ប៉ុន្តែមិន​តិចចំនួន​នោះទេ។ នៅខែនោះ នាវាភាគច្រើនមកពី Whitsun បានផ្លាស់ទីទៅក្បែរតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក Hughes ដែលមានចំនួននាវាឡើងដល់កម្រិតខ្ពស់បំផុតគឺចំនួន ១៥០ គ្រឿង។ ទ័ពជំនួយដ៏សំខាន់មួយក៏បានធ្វើដំណើរទៅកាន់តំបន់ Tizard Bank ដែលនៅឯនាយភាគខាងជើង ដែលរួមមានមូលដ្ឋានរបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិននៅតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក Gaven និងប្រទេសវៀតណាមនៅលើកោះ Namyit។ នៅក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ ២០២១ កប៉ាល់ស្ទើរតែទាំងអស់មកពី Hughes ក៏បានផ្លាស់ទីទៅតំបន់ Tizard Banks ដោយនាំឱ្យមានចំនួនកប៉ាល់ដែលបានប្រមូលផ្តុំនៅទីនោះដល់ទៅជាង ២៣០ គ្រឿង។ មួយខែក្រោយមក ភាគច្រើននៃកប៉ាល់ទំាងនោះបានវិលត្រលប់ទៅតំបន់ Union Banks ដោយសិ្ថតនៅជុំវិញតំបន់ Hughes។ នៅពាក់កណ្តាលខែមិថុនាឆ្នាំ ២០២១ មានទូកជិត ២៤០ គ្រឿងស្ថិតនៅជុំវិញតំបន់ Hughes និងមានចំនួន ៧០ គ្រឿងទៀតស្ថិតនៅតំបន់ Gaven។ ស្ថានការណ៍ដ៏សំខាន់គឺនាវាកងជីវពលជើង​ទឹកប្រហែលជា ៣០០ គ្រឿងត្រូវបានដាក់ពង្រាយលក្ខណៈជាក្រុមខ្នាតធំនៅជុំវិញប្រជុំកោះ Spratly ចាប់តាំងពីខែសីហា ឆ្នាំ ២០១៨ មកម្ល៉េះ ដោយពឹង​ផ្អែកលើកោះសិប្បនិម្មិតរបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិនសម្រាប់ការគាំទ្រលើផ្នែកដឹកជញ្ជូន ប៉ុន្តែលែងដាក់ពង្រាយនៅកំពង់ផែទាំងនោះទៀតហើយ។

កងជីវពលអាជីព​ធៀប​នឹង SBFV 

ជារឿយៗ MMFV និង SBFV​ អាជីព ដំណើរការដោយមានលក្ខណៈដូចគ្នា ដោយព្យាយាមអះអាងយកអធិបតេយ្យភាពរបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិននៅក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះ និង (ជាពិសេសក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ) បាន​ប្រមូល​ជា​ក្រុម​ក្នុង​ចំនួនជាច្រើន ដើម្បីបដិសេធទូកនេសាទនៃអ្នកទាមទារនៅដែនសមុទ្រចិនខាងត្បូងផ្សេងទៀត មិន​ឱ្យ​ចូលទៅកាន់តំបន់នេសាទ និងតំបន់ថ្មប៉ប្រះទឹក។ 

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មានភាពខុសគ្នារវាងតួនាទីរបស់នាវាទំាងពីរនេះដែរ។ នៅឆ្នាំ ២០១៧ ការិយាល័យនៃមហាសមុទ្រ និងជលផលរបស់ក្រុង Taishan បានជួបប្រជុំជាមួយម្ចាស់ SBFV ដើម្បីរំលឹកពួកគេអំពី «ទំនួលខុសត្រូវនយោបាយ» របស់ពួកគេ ដើម្បីប្រតិបត្តិការនៅក្នុង «ដែនទឹកដែលបានកំណត់ជាពិសេស» ដើម្បី «ការពារសិទ្ធិ និងផលប្រយោជន៍ដែនសមុទ្រជាតិ និងប្រកាសអធិបតេយ្យភាពជាតិ។» នៅក្នុងកិច្ចប្រជុំដដែលនោះ ម្ចាស់របស់នាវា SBFV ក៏ត្រូវបានណែនាំផងដែរឱ្យជៀសវាងនូវការបង្កើតឧប្បត្តិហេតុធ្ងន់ធ្ងរ​នៅក្រៅប្រទេស​ ដោយលើកឡើងថា សកម្មភាពឈ្លានពានបន្ថែមដូចជា ការបុកទង្គិចនាវានេសាទ ការជ្រៀតជ្រែកក្នុងការធ្វើនាវាចរណ៍របស់នាវាចម្បាំងបរទេស ឬសកម្មភាពនៃការប្រឈមមុខផ្សេងទៀតត្រូវ​ប្រគល់ឱ្យទៅនាវា MMFV​ អាជីពជាចម្បង។ 

ការទទួលខុសត្រូវធំជាងនេះ គឺស្របជាមួយនឹងការរៀបចំឡើងរបស់នាវា MMFV ដែលរួមបញ្ចូលនូវលក្ខណៈពិសេសដូចជាមានកន្លែងផ្ទុកអាវុធ និងកាណុងបាញ់ទឹកខ្នាតធំជាច្រើន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នាវា​ SBFV សម្ងំលាក់សមត្ថភាពក្នុងការធ្វើសមាហរ័ណកម្ម​ជាមួយប្រតិបត្តិការយោធា។ ដូចដែលបានបង្ហាញដោយកិច្ចសន្យាការងារសម្រាប់នាវា SBFV ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់សហករណ៍ជំនាញជលផលនៅក្នុងខេត្ត Guangdong នាវាត្រូវតែប្រតិបត្តិការ និងចូលចតនៅក្នុងដែនទឹកពិសេសពេញមួយឆ្នាំ ចូលរួមក្នុងការបណ្តុះបណ្តាល និងការការពារអធិបតេយ្យភាព ព្រមទំាងជួយដល់កងទ័ពរំដោះប្រជាជន (PLA) ក្នុងការប្រយុទ្ធនៅពេលដែលចាំបាច់។ ដូចគ្នានេះផងដែរ សមាជិកនាវិកត្រូវបានហាមឃាត់មិនឱ្យថតរូបកំពង់ផែដែលពួកគេចូលចតនៅប៉ុស្តិ៍ប្រចាំការ​របស់​ចិននៅប្រជុំកោះ Spratly ឬគ្រោងខាងក្នុងរបស់នាវាដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីនាយនាវាឡើយ។ នាវា SBFV មានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការទ្រទ្រង់ប្រភេទផ្សេង​ៗដល់​រដ្ឋាភិបាលជាជាងនាវា MMFV។ 

ភាពខុសគ្នារវាងនាវាកងជីវពលជើងទឹកដែលមានឈ្មោះជាផ្លូវការ និងនាវា SBFV ធ្វើ​ឱ្យ​មានការបដិសេធកាន់តែខ្លាំងចំពោះប្រភេទនាវា SBFV​។ ប៉ុន្តែដោយសារ​ទំនួល​​ខុសត្រូវខាងនយោបាយ និងតួនាទីច្បាស់លាស់របស់ពួកគេក្នុងការការពារអធិបតេយ្យភាពជាតិរបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន រួមជាមួយនឹងបន្ទុករបស់ពួកគេដើម្បីជួយដល់ PLA ក្នុងការប្រយុទ្ធ នាវា SBFV ច្បាស់ជាបំពេញអត្ថន័យដោយសមហេតុផល​ថាជា​កងកម្លាំងជីវពល។

ការបញ្ជាក់​ពី​ប្រភព​បើកចំហអំពីសកម្មភាពរបស់កងជីវពល​

ការ​រក​ឃើញ​ក្នុងការ​វិភាគ​នេះ​គួរ​តែ​បានបញ្ចប់នូវ​ការ​សង្ស័យ​ជា​ច្រើន​ដែលរហូត​មក​ដល់​ពេល​នេះ​ បានក្លាយជាឧបសគ្គ​ដល់​​ការចែករំលែកការយល់ដឹងជាសាធារណៈ​អំពី​កងជីវពលជើងទឹករបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន។ កងជីវពលគឺគ្មានអាថ៌កំបាំងនោះទេ។ ឯកសាររដ្ឋាភិបាលចិនជាច្រើនដែលមានជាសាធារណៈ របាយការណ៍ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ អត្ថបទសិក្សា និងឯកសារផ្សេងទៀត ពិភាក្សាដោយបើកចំហអំពីកិច្ចការរបស់ខ្លួន។ វាមានកងជីវពលអាជីព — នាវាប្រតិបត្តិការនាវិកឯកសណ្ឋានដែលត្រូវបានសាងសងឡើងជាមួយនឹងលក្ខណៈពិសេសរបស់យោធាដូចជាមានកន្លែងផ្ទុកអាវុធ — ក៏ដូចជានាវានេសាទស៊ីវិលខ្នាតធំ និង​ប្រកប​ដោយ​អានុភាពដែលត្រូវបានជ្រើសរើស និងជួសជុល ឬសាងសង់ឡើងក្នុងគោលបំណងជានាវា SBFV ដើម្បីបំពេញតាមគោលបំណងនយោបាយរបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិននៅក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះ។ ប្រតិបត្តិការរបស់ពួកគេត្រូវបានផ្តល់មូលនិធិដោយរដ្ឋាភិបាលចិន តាមរយៈជំនួយគាំទ្រដែលលើកទឹកចិត្ដដល់បុគ្គលនៅក្នុងតំបន់ឱ្យសាងសង់នាវាដែលបំពេញតាមលក្ខណៈបច្ចេកទេសយោធា និងប្រតិបត្តិការនាវានោះនៅក្នុងដែនទឹកដែលមានជម្លោះ ត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីជួយដល់​អាជ្ញាធរ​អនុវត្តច្បាប់របស់ចិន និងកងកម្លាំងជើងទឹកនៅពេលចាំបាច់។ រចនាសម្ព័ន្ធសាជីវកម្មនៅពីក្រោយនាវាកងជីវពលមិនមែនជាការបង្កើតដ៏សាំញុំាដែលត្រូវបានរៀបចំឡើងដើម្បីផ្តល់ភាពស្មុគស្មាញដល់ម្ចាស់ចុងក្រោយនោះទេ ប៉ុន្តែមានលក្ខណៈសាមញ្ញ និងដោយផ្ទាល់ ហើយពួកវាត្រូវគ្នាទៅនឹងតំបន់ដែលនាវា​ត្រូវចុះចត។ លើកលែងតែកងនាវាអាជីពដែលដំណើរការដោយក្រុមហ៊ុននៅក្នុងខេត្ត Hainan ភាពជាម្ចាស់នៃនាវាកងជីវពលគឺមានភាពចម្រុះក្នុងចំណោមក្រុមហ៊ុនជាច្រើន។ បាតុភូតនេះឆ្លុះបញ្ចាំងពីរចនាសម្ព័ន្ធវិមជ្ឈការទាំងមូលរបស់កងជីវពល ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងអង្គការក្នុងស្រុក និងអាជីវកម្មដែលឆ្លើយតបទៅនឹងការផ្តល់មូលនិធិពីគំនិតផ្តួចផ្តើមគោលនយោបាយសំខាន់ៗបន្ថែមទៀតជាងក្នុងទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ។ 

 ទោះបីជាទំនាក់ទំនងសាជីវកម្មជាមួយអង្គភាពរដ្ឋាភិបាលចិនបានបង្ហាញពីភាពមិនប្រាកដប្រជាជាមធ្យោបាយកំណត់អត្តសញ្ញាណនាវាកងជីវពលទាំងស្រុងក៏ដោយ នាវា​ដែលមានទំនាក់ទំនងបែបនេះ ជាពិសេស​បន្ថែមពីលើ​សូចនាករកងជីវពលផ្សេងទៀត គឺមានតម្លៃគួរ​ស៊ើបអង្កេត។  

របាយការណ៍នេះ ដែលមានចំណងជើងដើមថា “Pulling Back the Curtain on China’s Maritime Militia” ត្រូវបានបោះពុម្ផផ្សាញក្នុងខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២១ ដោយមជ្ឈមណ្ឌលសម្រាប់ការសិក្សាយុទ្ធសាស្ត្រ និងអន្តរជាតិនៃគំនិតផ្តួចផ្តើមតម្លាភាពដែនសមុទ្រអាស៊ី និងមជ្ឈមណ្ឌលសម្រាប់ការសិក្សាការពារកម្រិតខ្ពស់។ វាត្រូវបានកែសម្រួលដើម្បីឱ្យសមនឹងទម្រង់របស់ទស្សនាវដ្តី FORUM។ ដើម្បីចូលមើលរបាយការណ៍ទាំងស្រុង សូមចូលទៅកាន់គេហទំព័រ https://www.csis.org/analysis/pulling-back-curtain-chinas-maritime-militia។ 

ដំណើរបិទបាំង អតីតកាល និងបច្ចុប្បន្នកាល

បុគ្គលិករបស់ទស្សនាវដ្ដី FORUM

ការពង្រើកដែននាវាចរណ៍សមុទ្រនាពេលបច្ចុប្បន្នដោយ​យោធា​បក្សកុម្មុយនីស្តចិន (CCP) ញ៉ាំងឱ្យនឹកឃើញទៅដល់ការធ្វើដំណើររបស់លោក Zheng He នាសតវត្សទី 15 ក្នុងរាជវង្សមិងដែលបានធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់តំបន់ឥណ្ឌូ-ប៉ាស៊ីហ្វិក និងទៅកាន់ទ្វីបអាហ្វ្រិក។ លោក Zheng គឺជាបុគ្គលដែលល្បីល្បាញបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រកងទ័ពជើងទឹកចិន។​ លោកបានកើតនៅក្នុងតំបន់យូណាន ក្នុងត្រកូលមូស្លីមជាដើមកំណើតអាស៊ីកណ្តាល ដែលជាប់នឹងទល់ដែនរបស់ចក្រភពម៉ុងហ្គោល ហើយទំនងជាអាចជាប់សាច់ឈាមជាមួយនឹងជនជាតិអ៊ុយហ្គួសម័យបច្ចុប្បន្នផងដែរ។ 

កងទ័ពរបស់រាជវង្សមិងបានធ្វើការចាប់ខ្លួនលោក Zheng យកទៅតាំងតែពីនៅក្នុងវ័យកុមារ ដោយធ្វើការក្រៀវ ហើយទុកឱ្យនៅបម្រើអនាគតព្រះចៅអធិរាជយ៉ុងឡេ។ ព្រះចៅអធិរាជបានឡើងកាន់អំណាចកំពូល​តាមរយៈការដណ្តើម​រាជ្យបល្ល័ង្ក​ដោយការ​ច្បាំង​​ដណ្ដើម​យ​កពីអធិរាជស្នងរាជ្យពិតប្រាកដគឺព្រះភាគិនេយ្យរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់។ បញ្ហានេះបានក្លាយទៅជាចំណុចវិវាទស្រប់ច្បាប់​ ហើយអធិរាជថ្មីបានប្រើការចាប់ពិរុទ្ធ និងការឃោសនាដើម្បីដោះស្រាយលើញ្ហានេះ។ ទ្រង់បាន​បញ្ជា​ឱ្យ​លុប​ចោល​កំណត់ត្រា​របស់​អធិរាជ​មុនទាំងអស់ ហើយបាន​បើក​ការ​ឃោសនា​ដើម្បី​គាំទ្រ​ភាព​ស្រប​ច្បាប់​របស់​ទ្រង់។ 

ទស្សនីយភាព​ឃោសនា​ដែល​ល្បី​បំផុត​នៃ​សម័យ​កាលនេះបង្ហាញនៅក្នុងទម្រង់នៃ Baochuan «សំពៅដឹករតនសម្បត្តិរបស់ចិន» ដែលជាសំពៅឈើដ៏អស្ចារ្យ និងធំសម្បើមបំផុតមួយចំនួនដែលមិនធ្លាប់សាងសង់ពីមុខមកនោះទេ។ កំណត់ត្រារបស់ចិនបង្ហាញថា សំពៅនោះមានប្រវែងលើសពី ១២០ ម៉ែត្រ ដែលវែងជាងទីលានបាល់ទាត់ផងដែរ។ កងនាវារាប់រយគ្រឿងបានជួយដល់សំពៅដឹករតនសម្បត្តិរបស់ចិនទាំងនេះ ដែលរួមមានទាំងការដឹកជញ្ជូនសេះ កប៉ាល់ផ្គត់ផ្គង់ទឹក កប៉ាល់ដឹកគ្រឿងសព្វាវុធ និងកប៉ាល់ដែលមានដាក់ដីនៅលើដំបូលសម្រាប់ដំណាំក្រូច ដើម្បីធានាឱ្យបាននូវរបបអាហារដែលមានផាសុកភាពសម្រាប់ទាហាន និងនាវិករាប់ពាន់នាក់។ 

ការឃោសនារបស់បក្សកុម្មុយនិស្ត​ចិន បង្ហាញពីដំណើរបេសកកម្មរបស់លោក Zheng ដែលជាឧទាហរណ៍ចម្បងនៃមិត្តភាពអន្តរជាតិដ៏សប្បុរសរបស់ប្រទេសចិន និងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការឈ្នះ-ឈ្នះ បែប​ដូចជាយុទ្ធនាការខ្សែក្រវ៉ាត់មួយ ផ្លូវមួយនៅសតវត្សរ៍ទី ១៥ ប៉ុន្តែធាតុពិតគឺមានស្មុគស្មាញច្រើនជាងនេះ។ 

គោលបំណងពិតប្រាកដនៃការធ្វើដំណើររបស់លោក Zheng គឺដើម្បីធានាបាននូវភាពស្របច្បាប់ខាងនយោបាយសម្រាប់ព្រះចៅអធិរាជ។ នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រចិន ភាពស្របច្បាប់ខាងនយោបាយត្រូវបានភ្ជាប់ជាមួយនឹងប្រព័ន្ធសួយសារអាករ។ ពិភពលោកទាំងមូលគួរតែបកប្រែប្រព័ន្ធសួយសារអាកររបស់ចិនថាជាពាណិជ្ជកម្មដែលជាកន្លែងដែលអធិរាជនឹងទទួលយកអំណោយនៃទំនិញបរទេសថ្លៃៗ និងសត្វកម្រពីប្រទេសចំណុះរបស់ខ្លួនជាថ្នូរនឹងអំណោយសប្បុរសធម៌ទៅវិញដូចជាទំនិញចិនដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបានដូចជាសូត្រ តែ និងប៉សឺឡែនជាដើម។ រដ្ឋាភិបាលចិនបានចាត់ទុកប្រព័ន្ធសួយសារអាករថាជាការទទួលស្គាល់ជាអន្តរជាតិអំពីអំណាចនយោបាយដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះចៅអធិរាជ ខណៈដែលប្រជាជាតិផ្សេងទៀតតែងតែចាត់ទុកថានេះជាពិធីដ៏ចម្លែកមួយសម្រាប់ពាណិជ្ជកម្មជាមួយប្រទេសចិន។ 

​ការ​ប្រៀបធៀបជាច្រើ​ន​ត្រូវ​បាន​គេ​ធ្វើ​ឡើង​រវាងពិធី​ផ្តល់​សួយសារអាករជំនាន់បុរាណ និងវេទិកាខ្សែក្រវ៉ាត់ និងផ្លូវសម័យ​ទំនើបដើម្បីកិច្ចសហប្រតិបត្តិការអន្តរជាតិ ដែលរៀបចំដោយអគ្គលេខាធិការបក្សកុម្មុយនិស្ត​ចិន
គឺលោក Xi Jinping ដែលនោះជាព្រឹត្តិការណ៍ឃោសនាដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បី
ជំរុញរបបនៅទីក្រុងប៉េកាំង និងគោលនយោបាយខ្សែក្រវ៉ាត់មួយ
ផ្លូវមួយរបស់ខ្លួន។

កង​កប៉ាល់​លោក Zheng គឺជា​ទិដ្ឋភាព​ចម្រុះ​ពណ៌​ដ៏​អស្ចារ្យ ពេល​កប៉ាល់បានទាញចូល​កំពង់ផែ ហើយ​បង្ហាញ​អំណោយ​របស់​អធិរាជឡើងមក។ នៅពេលត្រឡប់មកវិញ កង​កប៉ាល់បាននាំយកផលិតផល មន្ត្រីរដ្ឋាភិបាល ឬសមាជិកគ្រួសាររាជវង្សតាមតំបន់​ត្រឡប់ទៅប្រទេសចិនវិញ ដើម្បីទៅក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះចៅអធិរាជ ហើយបង្ហាញបន្ទប់ជំនុំមន្ត្រីរបស់ទ្រង់ថា មនុស្សមកពីជុំវិញពិភពលោកបានទទួលស្គាល់អធិរាជយ៉ុងឡេជាអ្នកគ្រប់គ្រងស្របច្បាប់ «ក្រោមមេឃទាំងមូល»។ 

លោក Zheng បានស្វះស្វែងរកមេដឹកនាំនានាក្នុងតំបន់ ដែលបានថ្វាយសួយសារអាករដល់ព្រះចៅអធិរាជពីមុន ដូចជា Kublai Khan ជាដើម។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលមេដឹកនាំឥណ្ឌូ-ប៉ាស៊ីហ្វិកមួយចំនួនបដិសេធមិនចង់ចូលរួម កងកប៉ាល់ដឹករតនសម្បត្តិ បាន​ប្រើ​កម្លាំងដើម្បី​ចូលរួមក្នុងជម្លោះយោធា និងការជ្រៀតជ្រែកផ្នែកនយោបាយ រួមទាំងការចាប់យកមេដឹកពីប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី និងការផ្តួលរំលំរាជាណាចក្រដែលកំពុងកាន់អំណាចនៅប្រទេសស្រីលង្កាទៀតផងដែរ។  

កងកប៉ាល់​របស់ Zheng ក៏បានបង្ហាញពីបច្ចេកវិទ្យា នាវាចរណ៍ សេដ្ឋកិច្ច និងកម្លាំងយោធារបស់ចិនផងដែរ ប៉ុន្តែទីបំផុតចិនបានលុបចោលកប៉ាល់ទាំងនោះ ព្រោះវាមានតម្លៃថ្លៃខ្លាំងពេក ហើយការិយាលេខនុការរបស់ចិនបានអះអាងថា អត្ថប្រយោជន៍នៃការឃោសនាមិន​ស្រប​ទៅនឹង​តម្លៃនោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី កប៉ាល់ទាំងនោះ គឺជាការរំលឹកថា ប្រទេសចិនមានសមត្ថភាពផលិតអច្ឆរិយវត្ថុដ៏អស្ចារ្យ ប៉ុន្តែអំណោយនេះពេលខ្លះក៏មកជាមួយហានិភ័យដែលលាក់កំបាំងផងដែរ។ ហើយ​អ្វី​ដែល​អាច​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​ពាណិជ្ជកម្ម​ ឬ​កិច្ចការទូត​នៅ​ក្នុង​ពិភពលោក​ភាគ​ច្រើន​នៅ​ពេល​ខ្លះ​ត្រូវ​បាន​គេ​មើល​ឃើញ​ថា​ជា​ការចុះជាចំណុះ ​ឬ​ការ​ចុះចូល​ទៅក្នុង​ប្រទេស​ចិន។